Jaka stawka VAT przy sprzedaży gruntu

Na sposób opodatkowania jego sprzedaży nie wpływa natomiast studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

[b]Tak wynika z wyroku NSA w Warszawie z 17 stycznia 2011 r. (I FPS 8/10).[/b]

Sprawa dotyczyła skargi kasacyjnej złożonej przez ministra finansów wobec wyroku WSA uchylającego interpretację w sprawie VAT.

We wniosku wskazano, że podatnik zawarł umowę sprzedaży warunkowej nieruchomości. Nieruchomość w ewidencji gruntów jest oznaczona jako grunt rolny.

Nie ma dla niej aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego ani określonych warunków zabudowy, natomiast ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wynika, że działka ta położona jest na terenach rozwojowych, mieszkaniowo-usługowych.

Zdaniem wnioskodawcy sprzedaż tych gruntów jest zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 [link=http://akty-prawne.rp.pl/Dokumenty/Ustawy/2004/DU2004Nr%2054poz%20535a.asp]ustawy o VAT[/link].

Nie zmienia tego fakt, że według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nieruchomość jest położona na terenach budownictwa mieszkaniowo-usługowego. Studium nie jest bowiem przepisem prawa miejscowego i może być w dowolnym momencie zmienione przez radę gminy.

Zdaniem podatnika w razie braku aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego wiążące są zapisy w ewidencji gruntów i budynków.

Minister finansów uznał to stanowisko za błędne. Wskazał, że w takim wypadku dla określenia przeznaczenia danego terenu decydujące znaczenie ma jego przeznaczenie wskazane w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy. Status tej nieruchomości nie pozwala więc, aby jej sprzedaż mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Sąd I instancji przyznał rację podatnikowi. Minister finansów złożył jednak skargę kasacyjną. NSA w składzie siedmiu sędziów ją oddalił. Orzekł, że decydujące z punktu widzenia podatkowego są dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków.

Studium uwarunkowań oraz kierunków zagospodarowania przestrzennego nie jest bowiem aktem prawa miejscowego. Jest to akt wewnętrzny skierowany do organów gminy, który nie może być podstawą do wydania decyzji wobec podmiotu zewnętrznego, jakim jest podatnik.

[i]Autorka jest Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Katarzyna Piotrowska, konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie)[/b]

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się z opodatkowania VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Jednocześnie ustawa o VAT nie precyzuje, co oznacza termin „teren budowlany” ani jak rozumieć pojęcie „grunt przeznaczony pod zabudowę”.

Pojęcie terenu budowlanego zostało natomiast zdefiniowane w dyrektywie 112/2006. Zgodnie z nią jest to każdy grunt uzbrojony lub nieuzbrojony uznany za teren budowlany przez państwo członkowskie.

W polskim prawie przyjmuje się, że grunt ma charakter budowlany lub jest przeznaczony pod zabudowę, jeśli za taki jest uznany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jest aktem prawa miejscowego i jako taki zawiera ustalenia powszechnie wiążące na obszarze, na którym obowiązuje.

Jeśli na danym terenie nie przyjęto miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, to budowa nowego obiektu lub wykonanie innych robót budowlanych wymaga ustalenia w drodze decyzji warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tej sprawie dla nieruchomości będącej przedmiotem dostawy nie było ani aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, ani określonych warunków zabudowy.

Organy podatkowe przyjęły więc, że aktem przesądzającym o charakterze gruntu jest tzw. studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (podobnie [b]Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 13 maja 2010 r., ITPP2/443-112/10/EB[/b]).

Nie wzięły jednak pod uwagę, że studium nie jest aktem prawa miejscowego. Postanowienia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego są kierowane do organów gminy i wiążą je przy sporządzaniu planów miejscowych.

Dlatego też w mojej ocenie nie mogą wpływać na sytuację prawną obywateli i ich organizacji, a więc podmiotów spoza systemu administracji publicznej. W konsekwencji na podstawie studium nie można określać statusu danego terenu dla celów VAT.

Potwierdził to wyrok NSA wydany w tej sprawie.