Tak wynika z wyroku Naczelnego Sąd Administracyjnego (sygn. II FSK 380/10), który oddalił skargę kasacyjną firmy zajmującej się usługami finansowymi.
We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wystawia weksle własne. Otrzymuje od remitenta, tj. podmiotu obejmującego weksle i na rzecz którego ma być dokonana wypłata z tytułu jego wykupu, kwotę pieniężną, która jest niższa od jego wartości nominalnej. W momencie przedstawienia weksla do wykupu spółka dokonuje wypłaty kwoty nominalnej na rzecz remitenta. Spółka podkreśliła, że wystawianie weksli własnych kreuje samoistne stosunki zobowiązaniowe między nią a remitentem. Weksle własne nie zabezpieczają innego zobowiązania, lecz pełnią wyłącznie funkcję kreującą pieniądz. Spełniają jednak wszystkie warunki potrzebne do stwierdzenia ich ważności i stanowią papiery wartościowe w rozumieniu kodeksu cywilnego oraz prawa wekslowego. Spółka zapytała, czy wystawienie weksla własnego oraz zawarcie związanego z nim porozumienia wekslowego rodzi obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.
Organ podatkowy zgodził się, że samo wystawienie weksla nie podlega temu podatkowi. Jednak w kwestii porozumienia wekslowego fiskus nie potwierdził stanowiska spółki, że zawsze będzie ono wyłączone z PCC.
W jego ocenie, jeżeli umowa nazwana „porozumieniem", stanowiąca przyczynę gospodarczą wystawienia weksla własnego, w świetle odrębnych przepisów zostanie uznana za jedną z umów podlegających opodatkowaniu PCC, to będzie mu też podlegać samo porozumienie. Jednocześnie organ podatkowy zastrzegł, że o kwalifikacji prawnej takiej umowy nie decydują przepisy prawa podatkowego, więc nie można o tym przesądzać w postępowaniu interpretacyjnym.
Stanowisko fiskusa w pełni potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach. Podkreślił, że porozumienie wekslowe zależy od jego treści, której organ nie mógł ocenić. To podatnik i kontrahent powinni znać cel, dla którego zostało zawarte.
