Aleksander Tobolewski o Kongresie Sędziów Polskich

Ciągle jeszcze pobrzmiewają echa Kongresu Sędziów. Mnie robienie czegoś na kolanie, a później nazywanie tego spontanicznym rozśmiesza. Dlaczego nie powiedzieć, że Kongres, mimo złej organizacji i tak naprawdę nie wiadomo jakiego celu, odniósł sukces. Tylko ten sukces dotyczył jedynie frekwencji – ilości sędziów, którym chciało się tłuc do Warszawy, by coś zamanifestować swoją obecnością. Zdecydowanie zamanifestowano, co nic nie zmieniło ani obawiam się, że nie zmieni, w głównych założeniach programu Kongresu. I czytam ze zdziwieniem, że: „za wcześnie na ocenianie". Za wcześnie? To co, historia pokaże? Dzieci się tego będą uczyły w szkołach? Jedno jest po Kongresie pewne. Sędziowie mają dosyć traktowania ich jak piątego koła u wozu. Więc czas na wzmożone dalsze działanie. Nie należy zmarnować tej szansy ludzkiego zaangażowania. Obawiam się jednak, czy aby znów ten ogromny potencjał się nie zmarnuje. Bo się uczestnicy zniechęcą. Trzeba wykorzystać niespodziankę, jaką było tak liczne uczestnictwo, i wziąć się do roboty. Na zapleczu, bez patrzenia w kamery i zastanawiania się, czy mi udział w Kongresie pomoże w karierze czy odwrotnie. Sędziowie, nie zmarnujcie tego potencjału!