§ 1 k.p. stanowi, iż sam fakt skorzystania z uprawnień przysługujących z tytułu naruszenia zasady równego traktowania i ustalenie, że pracodawca nierówno traktując pracownika działał w odwecie za przeciwstawienie się działaniom, które ten identyfikuje jako dyskryminację, wystarcza do przyznania powodowi odszkodowania z tytułu zastosowania działań odwetowych. Aby roszczenie to zostało uwzględnione, nie musi dojść do stwierdzenia dyskryminacji w okolicznościach, które spowodowały sprzeciw powoda. Działania odwetowe jako takie są złamaniem zasady równego traktowania, niezależnie od form dyskryminacji zdefiniowanych w Rozdziale IIa Kodeksu pracy.
Paragraf 2 powołanego artykułu ochroną przed działaniami odwetowymi obejmuje również pracowników, którzy udzielili wsparcia osobie dochodzącej roszczeń z tytułu nierównego traktowania. To niezwykle ważne m.in. z punktu widzenia osób które działając w imieniu związków zawodowych występują do pracodawców w interesie zrzeszonych pracowników, także osób które sygnalizują nieprawidłowości w miejscu pracy, czy po prostu stają w obronie współpracownika, który w ich odczuciu został gorzej potraktowany ze względu na którąś z cech prawnie chronionych.
Nie włączenie definicji działań odwetowych do kodeksowych form dyskryminacji może w praktyce orzeczniczej budzić wątpliwości. Póki co brak informacji na temat postępowań sądowych, których przedmiotem byłoby złamanie zakazu działań odwetowych. Tym bardziej, należy liczyć się z problemem kwalifikacji roszczeń z tego tytułu. Pytania jakie mogą się pojawić, to czy przedmiotowe roszczenie ma charakter odszkodowawczy, a jeśli tak, to czy zostaje skumulowane w roszczeniu z tytułu dyskryminacji w danej sprawie, czy też może stanowić roszczenie odrębne?
Dokonanie wykładni celowościowej przepisów Rozdziału IIa Kodeksu pracy, a w szczególności art. 18
3d
i art. 18