Projekt ustawy o działalności leczniczej wymaga dyskusji w aspekcie prywatyzacji publicznych szpitali. Jest to niezbędne ze względu na zagrożenie utratą dóbr wspólnych, jakimi są nieruchomości publiczne – komunalne oraz skarbowe – nieodpłatnie użytkowane przez samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej.
Przekształcenie publicznych szpitali w spółki kapitałowe oznacza przeniesienie własności tych nieruchomości na spółki samorządowe i spółki państwowe, prywatyzacja zaś – przeniesienie mienia tych spółek na podmioty prywatne. W takim procesie dobra wspólne o niekomercyjnym przeznaczeniu stają się dobrami korporacyjnymi, służącymi celom komercyjnym prywatnych podmiotów, wykorzystywanymi także dla innych celów niż udzielanie świadczeń zdrowotnych. Według projektu podmiot leczniczy może przecież wykonywać działalność gospodarczą inną niż działalność lecznicza.
Niepokojący jest brak analiz konsekwencji prywatyzacji szpitali dla pacjentów, obywateli, wspólnot samorządowych, zadań władz publicznych, a także kosztów i cen świadczeń zdrowotnych oraz finansów publicznych w ochronie zdrowia.
[srodtytul]Specyficzna regulacja [/srodtytul]
Projekt ustawy o działalności leczniczej nie zawiera przepisów stanowiących wprost o prywatyzacji publicznych szpitali. W przepisach projektu nie używa się wyrażeń: „prywatyzacja samodzielnego zakładu opieki zdrowotnej” czy „prywatyzacja spółki kapitałowej powstałej po przekształceniu samodzielnego zakładu opieki zdrowotnej”. W projekcie nie ma w ogóle słowa „prywatyzacja”, mimo że reguluje on właśnie prywatyzację publicznych szpitali, co więcej – reguluje prywatyzację szybką i całkowitą.