Bunt młodych
Wspomnienia i opracowania są zgodne w podkreślaniu zaskakująco wczesnej intelektualnej dojrzałości Bocheńskiego. Wyjątkowo wcześnie – mając 16 lat – napisał i opublikował pierwszą własną pracę. Była to napisana wspólnie z bratem Aleksandrem książka „Tendencje samobójcze narodu polskiego". Ukończył gimnazjum klasyczne we Lwowie, prestiżową paryską École des Sciences Politiques oraz studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.
W czasie studiów związał się ze Związkiem Akademickiej Myśli Mocarstwowej i pismami „Myśl Mocarstwowa" oraz „Dzień Akademicki". Następnie, aż do końca istnienia II RP, współtworzył pisma, które wyrosły z mocarstwowych zrzeszeń akademickich, a których redaktorem naczelnym był Jerzy Giedroyc. Początkowo był to dwutygodnik „Bunt Młodych" ukazujący się od 1934 r., który w 1937 r. został przemianowany na „Politykę". Precyzyjne określenie profilu ideowego tych periodyków jest trudne, ponieważ realizowana przez nie linia programowa wymykała się podziałom ideologicznym kształtującym polityczną mapę XX-lecia. Skupionych wokół „Buntu Młodych" i „Polityki" młodych autorów zwykło się określać mianem neokonserwatystów albo przedstawicieli myśli mocarstwowej (zgodnie z ich instytucjonalnym rodowodem). O pismach tych mówiono czasem jako o periodykach propiłsudczykowskich. Tylko trzeba pamiętać, że zarówno konserwatyzm, jak i piłsudczykowskość były w tym wypadku wyjątkowo przekorne, podporządkowane tytułowemu „buntowi młodych", czyli – innymi słowy – dążeniom do sformułowania nowej idei dla młodego polskiego państwa.
W gronie tych młodych ludzi jedno z czołowych miejsc zajmował właśnie Bocheński. Oprócz artykułów publikowanych na łamach „Buntu Młodych" i „Polityki" wydał również dwie książki autorskie – „Ustrój a racja stanu" (1928) oraz „Między Niemcami a Rosją" (1937). Opracował także część ideowej deklaracji swojego środowiska, która ukazała się pod tytułem „Polska idea imperialna" (1938). W latach 30. rozpoczął pracę w dyplomacji na placówce w Pradze. Wielkiej jednak kariery nie zrobił – po pół roku został odwołany po tym, gdy publicznie wziął w obronę Adama Doboszyńskiego, polityka Stronnictwa Narodowego, którego postawiono przed sąd za organizację zbrojnego rajdu na Myślenice (tzw. wyprawa myślenicka).
Ta ryzykowna obrona ideowego i politycznego przeciwnika świadczy o cesze Bocheńskiego, którą trafnie opisał Józef Czapski w pytaniu: „Czy był w Polsce bardziej organiczny, bardziej całkowity wróg sekciarskiego partyjniactwa, totalistycznego światopoglądu, czy był człowiek, który jak on umiał lepiej »szlachetnie się różnić«, doceniać, szanować, nawet zacięcie bronić swoich przeciwników ideowych?".
Idee, koncepcje, diagnozy
Jednym z głównych tematów publicystyki Bocheńskiego była polityka międzynarodowa. W swoich pracach dotyczących tego tematu łączył namysł teoretyczny z formułowaniem praktycznych diagnoz. Charakterystyczny dla Bocheńskiego sposób myślenia o polityce międzynarodowej zwięźle charakteryzuje Rafał Habielski: „Był zwolennikiem myślenia o kwestiach geopolitycznych bez emocji, wykluczał kierowanie się w analizach polityki zagranicznej względami natury ideologicznej, siłę państwa chciał mierzyć potencjałem jego sąsiadów. Uznawał zmienność sytuacji międzynarodowej za normę i przejawiał skłonność do myślenia kombinacyjnego, to znaczy poszukiwania rozwiązania najlepszego w danym momencie".
W pracy „Między Niemcami a Rosją" Bocheński sformułował doktrynę polskiej polityki zagranicznej, która jego zdaniem najlepiej zabezpieczałaby polską rację stanu. Jej podstawowe założenia to: Polska może utrzymać niepodległość tylko dzięki własnemu wysiłkowi; sytuację geopolityczną Polski definiuje sąsiedztwo dwóch potęg – Niemiec i Rosji; w interesie Polski leży przeciwdziałanie ewentualnemu sojuszowi obu mocarstw i dlatego powinna utrzymywać dobre stosunki z jednym z nich; sprzymierzyć należy się z Niemcami, ponieważ terenem ich ekspansji będą właśnie ziemie rosyjskie; dzięki temu ruchowi wzmocnieniu ulegnie antagonizm niemiecko-rosyjski, co z kolei wykluczy wspomnianą wcześniej ewentualność zawiązania sojuszu niemiecko-rosyjskiego wymierzonego w Polskę.