Jesteście wiarygodnym partnerem

Żyjemy w niepewnym świecie, pełnym zagrożeń, w którym ofiarą szerzącej się przemocy pada najczęściej ludność cywilna. W świecie, który musi zdefiniować na nowo zasady dla tego nowego stulecia.

Więcej niż przyjaźń

Jako przedstawicielowi Lotaryngii niech mi będzie wolno mówić o Polsce od serca. Łączy nas więcej niż przyjaźń, to prawdziwa bliskość dziejowa i kulturalna. My, Lotaryńczycy i Polacy, wiemy, że historia była dla nas dramatyczna, ponieważ nasze ziemie tak długo były celem najazdów.

Będąc politykiem związanym z dawną siedzibą książąt Baru, jakże bym mógł nie wspomnieć o postaci Stanisława Leszczyńskiego, który pozbawiony przez cara tronu Polski stał się księciem Lotaryngii i Baru, po czym ponownie został królem Polski. Ten oświecony książę umocnił więzi pomiędzy Polską, Lotaryngią i Francją, wydając córkę Marię za króla Francji Ludwika XV. Był symbolem tego, co jednoczy Europę.

Nasze wspólne dzieje są bogate, a nasze losy pozostają nadal ściśle splecione, zwłaszcza od czasów, kiedy w pierwszych dziesięcioleciach XX wieku Lotaryngia stała się miejscem osiedlania się polskich górników i robotników. Żyli oni ze swymi lotaryńskimi braćmi, zwłaszcza w najtrudniejszych chwilach naszych wspólnych dziejów. W nowej ojczyźnie Polacy doskonale się zintegrowali i dzisiaj tysiące Lotaryńczyków szczycą się polskim pochodzeniem czy nazwiskiem.

Mamy to szczęście, że jesteśmy najstarszymi sprzymierzeńcami w Europie. Warto podkreślić, że pomiędzy Francją a Polską nigdy nie doszło do konfliktu: to przykład najstarszej i najtrwalszej zgody w Europie, która panowała nawet w okresie rewolucyjnych zawirowań, gdy pojawiły się znaczące postacie: generała Tadeusza Kościuszki, wielkiego przyjaciela Francji, generała Henryka Dąbrowskiego, którego waleczne czyny w armii Napoleona sławi polski hymn narodowy, czy księcia Józefa Poniatowskiego, który był marszałkiem Francji.

Strategiczne partnerstwo

Nasza obecna współpraca w zakresie bezpieczeństwa i obrony stanowi jeden z obszarów strategicznego partnerstwa, zapoczątkowanego w 2008 roku, już po przystąpieniu Polski do struktur sojuszu północnoatlantyckiego i Unii Europejskiej. Współpraca ta opiera się na wspólnej wizji naszych interesów i naszej przyszłości. Francja i Polska zawsze stawiały kwestie bezpieczeństwa w samym centrum debaty nad państwem, narodem i suwerennością. Jak to ujął Victor Hugo: „Dwa narody spośród wszystkich od czterech wieków odgrywały bezinteresowną rolę w kulturze europejskiej – te narody to Francja i Polska".

Obecnie, w dobie globalizacji, ścisły związek pomiędzy bezpieczeństwem danego regionu a bezpieczeństwem światowym staje się nową rzeczywistością. Wobec złożonych zagrożeń żaden kraj nie może czuć się bezpieczny, nie może działać sam. Nasza przyszłość rozgrywa się w ramach NATO i Unii Europejskiej. Jest więc rzeczą naturalną, że nasze wysiłki wpisują się w ramy tych struktur.

Ostatni szczyt NATO w Lizbonie pozwolił uzgodnić trzy podstawowe sprawy. Pierwsza to nowa wspólna koncepcja strategiczna. Ów fundamentalny pakt, który nas połączył, pozostaje nienaruszony: jako wojskowy sojusz obronny, NATO opiera się na bezpieczeństwie zbiorowym i nieodłącznym od niego bezpieczeństwie sojuszników. Po drugie, nadaliśmy nowy wymiar współpracy z Rosją, w obliczu zagrożeń, które dotyczą nas wszystkich, jak terroryzm i rozpowszechnianie broni masowego rażenia. Sojusznicy podjęli ważną decyzję o współpracy w zakresie obrony przeciwrakietowej, a szerzej – o działaniu na rzecz odnowionego partnerstwa strategicznego z Rosją. Wreszcie po trzecie, szczyt w Lizbonie postanowił zreformować struktury NATO, by stało się organizacją wojskową o większej skuteczności i dynamice działania.

Bezwarunkowe wsparcie

Odnowiony sojusz zakłada również silniejszą Europę. W drugim półroczu 2011 r., kiedy Polska obejmie przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej, będzie mogła liczyć na bezwarunkowe wsparcie Francji. Świadczy o tym napisany list ministrów obrony i spraw zagranicznych państw Trójkąta Weimarskiego wystosowany 6 grudnia ubiegłego roku do wysokiego przedstawiciela UE do spraw wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, pani Catherine Ashton. Budowanie wiarygodnej zdolności obronnej Unii Europejskiej, w ścisłym powiązaniu z sojuszem północnoatlantyckim, w szczególności dzięki udziałowi Francji w strukturach dowodzenia NATO, polega również na podjęciu działań na rzecz skoordynowania naszych sił i środków. W takim duchu Francja i Wielka Brytania podpisały 2 listopada 2010 roku traktat wojskowy dotyczący w szczególności współpracy w dziedzinie broni jądrowej.

Mamy to szczęście, że jesteśmy najstarszymi sprzymierzeńcami w Europie. Pomiędzy Francją a Polską nigdy nie doszło do konfliktu: to przykład najtrwalszej zgody w naszym regionie

W tym kontekście zależy mi na wzmocnieniu dwustronnej współpracy francusko-polskiej w dziedzinie obronności. Polska jest niezawodnym i wiarygodnym partnerem, który dysponuje odpowiednimi środkami i wolą odegrania ważnej roli na scenie międzynarodowej. Świadczy o tym jej zaangażowanie we wspólną politykę bezpieczeństwa i obrony UE, jej znaczący wkład w operacje zagraniczne i jej wzmożona obecność w ramach wspólnych struktur (Eurokorpus, Grupa Bojowa 1500). Wiąże się to również z głęboką modernizacją polskich sił zbrojnych.