Są to normalne kobiety, które przybyły parę lat temu do Europy w poszukiwaniu lepszego życia i je znalazły. Nie wyrzekły się przy tym swoich obyczajów i religii, starają się jednak, aby te sfery życia nie utrudniały im funkcjonowania w zachodnim świecie. Przez wiele lat modliły się w jednym z genewskich meczetów. Kilka miesięcy temu zmuszone były jednak znaleźć inny. Przyczyną był nowy imam, który zamienił modlitwy w pełne nienawiści pranie mózgów. Marokanki nie były w stanie tego znieść i zrezygnowały z wizyt w tej świątyni.
Historia ta – podobnie jak inne usłyszane przeze mnie rok temu w Holandii – dowodzi, że wśród powiększającej się z roku na rok muzułmańskiej diaspory w Europie większość ciągle jeszcze stanowią najzwyklejsi ludzie, którzy nie mają ochoty być wplątani w dżihad przeciwko Zachodowi.
Paradoksalnie, dżihadyści są znacznie większym zagrożeniem dla swoich ciężko pracujących współbraci niż dla Europejczyków. Przede wszystkim dlatego, że ci normalni muzułmanie w obliczu niemocy politycznie poprawnego państwa stają się pierwszymi ofiarami radykałów. Dżihadyści ich wprawdzie – na razie – nie zabijają, ale skutecznie terroryzują, szantażują fałszywą lojalnością, każą opowiadać się po swojej stronie. Łatwo sobie wyobrazić, co może czekać kogoś, kto odrzuci postawione mu przez islamistów ultimatum i zamiast poprzeć – choćby biernie – dżihadystów, zdecyduje się być lojalnym obywatelem swojego nowego państwa.
Dżihadyści nie urośliby tak bardzo w siłę, gdyby nie szkodliwa polityka politycznej poprawności, która sparaliżowała zachodnią Europę. Gdyby tamtejsze policje skutecznie rozprawiały się z radykalnymi islamistami i bandytami, to zwykli muzułmanie mieliby oparcie w państwie, które ich przygarnęło, odczuliby jego siłę i autorytet, a wraz z nim mieliby powody, aby okazać mu lojalność przeciwko bandzie terrorystów.
Polityka multi-kulti pozostawiła jednak społeczności muzułmańskie samym sobie, tłumacząc to fałszywie niezgodą na paternalizm zachodnich instytucji wobec innych kultur. Gdy państwo – w obawie przed zarzutami rasizmu i ksenofobii – wycofało się ze swoich powinności, jego miejsce zajęli radykalni imamowie i dżihadyści. Lewacka ideologia sama wyhodowała sobie terrorystów biegających po ulicach z maczetami.
