Zbliżające się stulecie Lasów Państwowych to okazja do przypomnienia ich znaczenia dla gospodarki państwa i społeczeństwa. Rozporządzenie prezydenta Rzeczypospolitej Stanisława Wojciechowskiego z 30 grudnia 1924 r. powołało odrębną jednostkę administracji rządowej – Lasy Państwowe (LP), podlegającą ministrowi rolnictwa i reform rolnych. W dwudziestoleciu międzywojennym organizowano struktury LP, szkolono kadry i inwentaryzowano uszczuplony po okresie zaborów majątek. LP wykupywały grunty od osób prywatnych, by powiększać majątek Skarbu Państwa. W latach 1939–1946 dwóch okupantów, III Rzesza i Rosja sowiecka, prowadziło nie tylko rabunkową gospodarką leśną, ale też niszczyło dobrze kadrę polskich leśników.
Wzrost lesistości
Po wojnie, wraz ze zmieniającym się ustrojem kraju, leśnictwo i LP były modernizowane, zmieniono struktury i zasięgi administracyjne oraz prawodawstwo. Sukcesem LP był wyraźny wzrost lesistości Polski. Dzięki wysiłkom leśników i społeczeństwa zalesiono 2,4 mln ha, co zwiększyło lesistość z 20,8 proc. w 1945 r. (najniższą w historii państwa polskiego) do 29,5 proc. w 2017 r. Wzrosła zasobność drewna na pniu z 960 mln m sześc. w 1945 r. do 2 550 mln m sześc. obecnie.
Trzeci rozdział historii LP to okres po 1989 r. Zmieniono model leśnictwa z jednofunkcyjnego surowcowego na proekologiczny, wielofunkcyjny i zrównoważony, dbający o funkcje gospodarcze, ochronne i społeczne ekosystemów leśnych. LP w obecnej formie powstały na mocy ustawy z 28 września 1991 r. Jej zapis o obowiązku ochrony różnorodności biologicznej wyprzedzał podobne ustalenia na świecie, np. konwencję o różnorodności biologicznej, przyjętą w 1992 r. w czasie Szczytu Ziemi w Rio de Janeiro.
Ważnym momentem było utworzenie funduszu leśnego, głównie z odpisu podstawowego, liczonego od wartości sprzedaży drewna w nadleśnictwach. Pieniądze funduszu mogą być przeznaczane m.in. na wyrównywanie niedoborów nadleśnictw powstających przy wykonywaniu zadań gospodarki leśnej, na badania naukowe, plany urządzania lasu, ocenę i prognozy stanu lasów oraz dofinansowanie parków narodowych.
Leśnicy kierują się zasadami zrównoważonej wielofunkcyjnej gospodarki leśnej opartej na ekologicznych podstawach. LP zatrudniają dobrze wykształcone kadry, stosują nowoczesne technologie, np. metody obrazowania wykorzystujące technologię GPS oraz metody monitorowania stanu zdrowotnego lasów czy obserwacji siedlisk zwierząt. Do przemysłu drzewnego wprowadzono nowe rozwiązania technologiczne, wydajne, szybkie, bardziej precyzyjne.