Gdy internet zaczynał demolować tradycyjną gospodarkę, większość była zadowolona – oznaczało to bowiem dostęp do treści dotąd płatnych. Najpierw chodziło o muzykę, filmy, później książki itp. Choć kwitło piractwo, większość osób uważała, że oto stało się zadość sprawiedliwości – chciwe koncerny dostają w kość.
Rewolucja szła dalej, uderzając w kolejne biznesy, takie jak wydawnictwa i sklepy. Firmy cięły koszty. Nie wszystkie przetrwały. Brytyjska sieć Woolworths upadła po 99 latach działania. Z dnia na dzień pracę straciło 30 tys. ludzi.
Trendowi długo opierały się usługi, ale przyszła pora i na nie. Symbolem zmian są Uber czy parahotelowy AirBnB, które do szału doprowadzają taksówkarzy i sieci hotelowe w metropoliach, z Paryżem i Rzymem na czele.
Nowoczesny konsument nie chce płacić za towar czy usługę więcej, niż uznaje za stosowne. Woli pojechać z kierowcą prywatnego auta z aplikacją Ubera i zapłacić mu mniej, niż gdyby korzystał ze zwykłej taksówki. Wynajmie też mieszkanie w Londynie i nie zapłaci kosmicznej ceny za hotel, który nie dość, że jest droższy, to często w niższym standardzie.
Trudno się więc dziwić, że hotelarze, a zwłaszcza taksówkarze, ostro przeciwko nowym rozwiązaniom protestują. Tu jednak pojawia się pytanie: czy choćby ja – pracownik medialnej spółki, która z racji rewolucji internetowej straciła część przychodów i musi walczyć z nielegalnym rozpowszechnianiem swoich zasobów w postaci artykułów – mam płacić więcej tylko po to, by korporacja taksówkowa obroniła swoje przywileje?
