W tzw. sprawach frankowych możliwe jest uzyskanie dwóch korzystnych rozstrzygnięć.
Pierwszym jest tzw. odfrankowienie umowy kredytu, które polega na wyeliminowaniu powiązania kredytu z kursem waluty obcej – najczęściej franka szwajcarskiego. Rozwiązanie to opiera się na założeniu, że kredyt pozostaje kredytem w walucie polskiej, a eliminacji z treści umowy podlegają postanowienia abuzywne odnoszące się do waloryzacji wedle kursów wyznaczanych przez bank.
W konsekwencji kredytobiorcy należy się zwrot dokonanych nadpłat w spłacie dotychczasowych rat kredytu powstałych na skutek stosowania abuzywnych klauzul. Umowa kredytu jest ważna i jest wykonywana zgodnie z pozostałymi warunkami umowy, w tym w szczególności z zachowaniem dotychczasowej wysokości oprocentowania, tj. w oparciu o stawkę LIBOR.
Nadpłatę kredytu wylicza się poprzez wskazanie różnicy pomiędzy kwotami pobranymi przez bank a kwotami należnymi, tj. gdyby nie stosowano abuzywnej waloryzacji.
Ofrankowienie kredytu
Korzyścią w przypadku takiego rozstrzygnięcia jest nie tylko zwrot dotychczasowych nadpłat w spłaconych ratach, ale także znacząca redukcja wysokości zobowiązania pozostającego do spłaty. Zadłużenie z tytułu umowy kredytu powinno odpowiadać kwocie nominalnej, tj. faktycznie wypłaconej przez bank, oczywiście pomniejszonej o spłacone raty w należnej wysokości.
