Do końca czerwca w każdej spółdzielni mieszkaniowej musi się odbyć walne zgromadzenie członków. Obowiązek jego przygotowania spoczywa na zarządzie spółdzielni. Musi on nie tylko przygotować przed walnym odpowiednią dokumentację (zwłaszcza różne sprawozdania i projekty uchwał), ale też należycie przygotować samo zgromadzenie, przede wszystkim powiadomić członków w odpowiednich terminach.
Informację o walnym zgromadzeniu powinny też otrzymać Krajowa Rada Spółdzielcza oraz związek rewizyjny, którego członkiem jest spółdzielnia. Przedstawiciele tych organizacji mają bowiem prawo – z głosem doradczym – brać udział w walnym zgromadzeniu.
Warto pamiętać, że co do zasady nie wolno zastępować walnego zgromadzenia zebraniem przedstawicieli. Tymczasem w niektórych spółdzielniach zebrania przedstawicieli nadal funkcjonują. A jest to możliwe jedynie wtedy, gdy statut przewidywał takie rozwiązanie przed 31 lipca 2007 r.
Sprawa ta wywołuje liczne kontrowersje, które muszą rozstrzygać sądy. Część z nich uznaje zaskarżone uchwały zebrań przedstawicieli jako podjęte przez nieistniejące już organy spółdzielni (tak zrobił m.in. Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z 10 lutego 2012 r., sygn. VI ACa 227/11). Nie można teraz przygotować zmian w statucie, które wprowadzałaby zebranie przedstawicieli.
Kwestie walnych zgromadzeń regulują dwa akty prawne: ustawa z 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze (DzU z 2003 r. nr 188, poz. 1848 ze zm.) i ustawa z 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (DzU z 2003 r. nr 119, poz. 1116 ze zm.). W pierwszej opisane zostały zasady ogólne dotyczące wszystkich spółdzielni. W drugiej – przepisy, które zmieniają niektóre zasady zawarte w prawie spółdzielczym, gdyż uwzględniają specyfikę spółdzielni mieszkaniowych.
