W 1953 r. Adam Z. (personalia zmienione) odkupił aktem notarialnym roszczenia dwójki współwłaścicieli do kamienicy w Warszawie. Budynek został przejęty wraz z gruntem przez miasto na podstawie dekretu z 1945 r. o gruntach warszawskich. W 1953 r. Prezydium Rady Narodowej odmówiło przyznania dotychczasowym współwłaścicielom prawa użytkowania wieczystego.
Bez legitymacji
W 2011 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie umorzyło postępowanie o stwierdzenie nieważności orzeczenia z 1953 r., wszczęte na wniosek synów Adama Z. Uznało, że nie mają oni legitymacji do takiego żądania. Brak legitymacji procesowej wynika z wyroku Sądu Wojewódzkiego z 1963 r., utrzymanego przez Sąd Najwyższy, mocą którego Adam Z. został skazany na więzienie, grzywnę i przepadek całego majątku. SN stwierdził też, że w zakresie pojęcia własności mieszczą się również prawa przyszłe oraz prawa ewentualne. Prawomocny wyrok Sądu Wojewódzkiego spowodował więc również wygaśnięcie roszczeń dekretowych.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie spadkobiercy Adama Z. dowodzili, że wyrok z 1963 r. w sprawie Adama Z. orzekający o przepadku mienia nie podlega wykonaniu ze względu na przedawnienie i zatarcie skazania. I że ustawa z 1989 r. o amnestii darowywała niewykonaną w całości lub w części karę dodatkową konfiskaty mienia. WSA podzielił jednak stanowisko SKO.
W skardze kasacyjnej bracia Z. zarzucili, że skutki prawne wyroków karnych zostały przeniesione na roszczenia dekretowe. Organy administracji i sądy administracyjne nie mają uprawnienia do takiej interpretacji wyroku sądu karnego. Błędne jest stanowisko, że skoro sąd karny orzekł o przepadku mienia, dotyczy to również roszczeń do nieruchomości warszawskiej. Skazanie uległo zresztą zatarciu, a na mocy ustawy amnestyjnej niewykonana kara konfiskaty została darowana.
Naczelny Sąd Administracyjny podzielił jednak stanowisko WSA i oddalił skargi kasacyjne. Sędzia Joanna Runge-Lissowska powiedziała, że skoro w 1963 r. sąd orzekł o przepadku majątku, to mieściły się w nim również roszczenia dekretowe odkupione dziesięć lat wcześniej.
