[b]Rz: Kiedy kardiolog styka się z problemem zakrzepicy i udaru mózgu?[/b]
[b]prof. Krzysztof J. Filipiak:[/b] Wyzwaniem współczesnej kardiologii jest migotanie przedsionków. Arytmia ta to najczęstsze zaburzenie pracy serca, występujące u około 1 proc. osób, częściej u mężczyzn. Częstość jej występowania wzrasta z wiekiem, przykładowo wśród osób w wieku 80 – 89 lat migotanie przedsionków ma już ponad 10 proc. tej populacji. Ponieważ żyjemy coraz dłużej, staje się to coraz ważniejszym problemem kardiologicznym. Migoczące przedsionki – nawet gdy nieświadomy jest tego pacjent i nie ma żadnych objawów – wiążą się ze zwiększoną możliwością tworzenia zakrzepów, a gdy zakrzep taki urwie się z lewego przedsionka, może trafić do tętnic mózgowych i spowodować udar mózgu. Dlatego też należy się zastanowić nad wdrożeniem leczenia zapobiegającego udarom mózgu u wszystkich osób z migotaniem przedsionków. U osób mniej obciążonych wystarczy sam kwas acetylosalicylowy (aspiryna), u bardziej obciążonych konieczne jest stosowanie doustnych leków przeciwzakrzepowych.
[b]U kogo występuje szczególnie podwyższone ryzyko udaru mózgu w przypadku migotania przedsionków?[/b]
Do czynników ryzyka incydentów zakrzepowo-zatorowych u chorych z migotaniem przedsionków zalicza się przede wszystkim: wiek powyżej 65 lat, wada zastawkowa serca, przebyty udar mózgu lub inny incydent niedokrwienny ośrodkowego układu nerwowego, a także współwystępowanie jednej z chorób takich, jak: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, niewydolność serca. To te właśnie osoby narażone są w sposób szczególny na ryzyko udaru mózgu z powodu migotania przedsionków.
[b]Jak zmniejszyć ryzyko udaru mózgu w przewlekłym migotaniu przedsionków?[/b]
