Koko urodziła się w ogrodzie zoologicznym w San Francisco w 1971 roku.
Trzy lata później dr Francine Patterson rozpoczęła z gorylem proces nauczania języka migowego, w ramach projektu opracowanego na Uniwersytecie Stanforda. Media pisały wówczas, że gorylica zaczęła studia.
Czytaj także: Sprawdzą, jak mówią orangutany
Początkowo zakładano, że Koko będzie powtarzała gesty nauczycielki, ale bez zrozumienia. Okazało się jednak z czasem, że gorylica tworzyła nowe słowa, co było wyraźnym dowodem, że rozumie język, którego jest uczona.
Relację dr Patterson z 1981 roku, zawierającą opis kształcenia Koko można przeczytać tutaj (dokument w formacie pdf). Według relacji uczonej Koko rozumiała ok. 1000 znaków języka migowego i 2000 słów mówionego języka angielskiego.
Koko dobitnie dowiodła, że zwierzętom nie są obce uczucia wyższe. Zaopiekowała się młodziutką kotką, All Ball, i troszczyła się o nią przez 15 lat. Po śmierci zwierzęcia wyraźnie przeżywała żałobę. Popularny jest film, w którym po śmierci All Ball Koko adoptuje dwa małe kociaki.
Koko pojawiła się w wielu filmach dokumentalnych, dwukrotnie poświęcił jej materiał słynny magazyn "National Geographic".
Opiekę nad gorylicą sprawowała The Gorilla Foundation, która po śmierci Koko zapewniła, że bezcenne doświadczenia, jakie zyskała dzięki współpracy ze zwierzęciem, w postaci m.in aplikacji do nauczania języka migowego dla goryli - i dzieci, będzie pielęgnować i rozwijać w innych projektach.
