Beyonce, czyli najbardziej kobiecy show roku

Scenografia wokół PGE Narodowego była wyjątkowa, błyski przelotnej burzy odbijały się w srebrnych i złotych kreacjach oraz brokatach na twarzach fanek, które wyjątkowo licznie pojawiły się wokół areny. Takiego pokazu damskiej mody nie było tu nigdy.

- Dziewczyny, już nie jesteśmy same! - nawoływały się fanki.

Potem było jeszcze wydłużające się oczekiwanie, sprawdzanie oświetlenia, próby wywoływania gwiazdy, która przed godz. 20.00 spokojnie, wręcz leniwie, na czele kilkudziesięciu muzyków i tancerzy wynurzyła się z tunelu, kierując kroki na zaplecze sceny.

Czytaj więcej

Muzyka popularna

Bilety na Taylor Swift mają być w stałych cenach

Pierwsi o cenach biletów na Taylor Swift 2 sierpnia 2024 mają się dowiedzieć fani, którzy zarejestrowali się w serwisie biletowym. To się stanie 5 lipca.

Tak się niektórym wydawało. Gwiazda dopiero o 20.30 wjechała mikrusem z zaciemnionymi szybami na tył sceny. Wtedy na ekranie puzzle zmieniły się powoli w jej półnagi portret i... zaczęło się!

Produkcja była imponująca - z głównej platformy wychodził w widownię na płycie wybieg prowadzący do okrągłego podestu, w środku którego ulokowali się wierni, zasobni lub słynni fani. W Warszawie bawili się m. in Spider-Man Tom Holland, Zendaya i Lzzo, gwiazda Open'era.

Beyonce w Warszawie kameralnie i spektakularnie

Sto metrów od sceny Beyonce miała prompter z wyświetlającymi się tekstami. Trzeba przyznać, że ma sokoli wzrok. Ale pamięć jeszcze lepszą! Wspaniały głos i sympatyczny stosunek do fanów, wobec których wyraziła wdzięczność za przyjście.

Czytaj więcej

Muzyka popularna

„The Sanctuary Years” Gary’ego Moore’a. Pamiętajcie o królu bluesa

Rewelacyjne nagrania z lat 1999–2004 przypomina czteropłytowy boks Gary’ego Moore’a – gitarzysty, który mógłby grać z Jimim Hendrixem bez żadnych kompleksów.

Tuż obok vipowskiego sektora usiadła na klapie fortepianu, z akompaniamentem którego śpiewała kameralnie niczym w klubie. Za miejsca tuż obok trzeba było zapłacić ponad 11 tysięcy zł, ale czego się nie robi, żeby nie skorzystać z baru na mini widowni o kilkunastu rzędach, gdy Beyonce jest na wyciągnięcie ręki. A jednocześnie było spektakularnie - za wokalistką na srebrzystych schodach wiła się grupa tancerek i chórzystek w srebrnych kostiumach.

Show podzielony został na akty. Na pierwszy, powitalny złożyły się m. in. „I'm Goin' Down” z repertuaru Mary J. Blige oraz „River Deep - Mountain High”, czyli hołd dla Tiny Turner. Potem nastąpiła druga, współczesna część „Renaissance”.

Odsunęła się żelazna krata, a Beyonce pojawiła się w srebrnym kostiumie-zbroi, w otoczeniu tancerzy, wcześniej asystowana przez roboty. Ozdobą tej części było „Lift off” Jaya-Z i Kanye Westa z „Watch the Throne”.

Najbardziej taneczna okazała się część trzecia „Motherboard”, wypełniona wiązanką remiksów hitów opartych na transowym karaibskim bicie.

Wszystko zaczęło się na głównej scenie i rozegrało z dynamiką karnawałowej nocy z orkiestrą na wysokiej platformie. Tancerze mieszali się w radosnym korowodzie z towarzyszeniem trębaczy i poprowadzili Beyonce po wybiegu na okrągłą scenę, którą obiegali kilkakrotnie wywołując entuzjazm fanów.

„Motherboard” i taneczna liga mistrzów

Było się kim zachwycać - tancerze Beyonce to liga mistrzów. To, co wyprawiają jest tańcem przyszłości, wobec którego break dance to niemal średniowieczna już historia.

Wtedy publiczność oniemiała kolejny raz - przez bramę w gigantycznym telebimie wyjechał na scenę monumentalny posąg konia, głównego motywu z okładki nowej płyty Beyonce.

A przecież to był dopiero początek defilady efektów specjalnych. Gdy tancerze ożywiali okrągłą scenę na środku stadionu Beyonce, jechała do nich po wybiegu… na połyskującej amfibii. I tańczyła na statywie mikrofonu jak w klubie. Potem fruwała ponad fanami - solo, a także na lusterkowym koniu z okładki "Renaissance".

Na cały show można spojrzeć też jak na wielki pokaz mody na największym wybiegu świata. Gwiazda wielokrotnie zmieniała kreacje od największych kreatorów - Loewe, David Koma, Mugler by Casey Cadwallader i Courrèges. Przedstawiła się jako królowa pszczół, przede wszystkich zaś jako królowa mody.

Show był jednocześnie manifestacją bogactwa afroamerykańskiej kultury, z wizualnymi sekwencjami z koszykarskich boisk, ulicznych parad.