„Zakopane, Zakopane!” to wyjątkowy, coroczny projekt warszawskiej Desa Unicum poświęcony dziełom o tematyce tatrzańskiej i góralskiej oraz artystom tworzącym w tym regionie. Na obecnej wystawie zobaczymy 130 prac, m.in. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Zofii Stryjeńskiej, Rafała Malczewskiego, Władysława Skoczylasa, Tadeusza Brzozowskiego, Władysława Hasiora, Antoniego Rząsy.
Dzieła sztuki, a także rzemiosło artystyczne, przywołują tatrzańskie krajobrazy i wnętrza góralskich domów. Na tej wystawie spotykamy mieszkańców Podhala, jak i artystyczną bohemę, tłumnie ściągająca do stolicy Tatr.
Oczami artystów spoglądamy na Giewont i Morskie Oko, dzielimy ich fascynacje naturą i folklorem. Akwarela Rafała Malczewskiego z lat 30. z zimowym „Pejzażem tatrzański z widokiem na Giewont”, tchnie spokojem i wyciszeniem. Gdy „Taniec góralski” (1947) Zofii Stryjeńskiej porywa barwną żywiołowością, rytmem i dynamika kompozycji, atmosfera radosnej zabawy.
Portrety bywają realistyczne, jak wnikliwy psychologicznie „Portret góralki na tle chaty” z lat 30. Władysława Jarockiego.
Czysta Forma Witkacego
W awangardowych eksperymentach prym wiedzie Witkacy. Na wystawie zobaczyć można dwa jego dzieła z jego słynnej „Firmy portretowej”. Portret Jadwigi Trembeckiej” (1927), przyszłej żony sędziego Mariana Zięby, powstał w czasach ich narzeczeństwa, gdy podczas pobytu w Zakopanem zaprzyjaźnili się z Witkacym i razem z artystą wędrowali po tatrzańskich szlakach i angażowali się w jego artystyczne projekty. Witkacy chciał nawet powierzyć Jadwidze rolę Mirabelli w swej sztuce „Metafizyka dwugłowego cielęcia”, ale pomysł upadł, bo niedoszła aktorka miała problemy z nauczeniem się tekstu, gdyż nie rozumiała swojej postaci.
