Wydawca tłumaczy, że podobne zainteresowania. Obaj uzupełniali literacką twórczość rysunkami, stąd wspólny tytuł albumów: „Znaki na papierze”.

Potęga słowa zwykle przesłania artystyczny dorobek tych twórców. Tymczasem mało kto wie, że w rękopisach Herberta znajduje się około 5 tysięcy rysunków, więc obecna książka to wybór z tej pokaźnej spuścizny. Herbert uważał poezję i sztukę za bliższe oku niż uchu. I wyjaśniał, że nie robi zdjęć z podziwianych dzieł sztuki, tylko je rysuje, bo to tak „jak gdybym wdawał się w ten sam rytm artystyczny”. Norwid twierdził podobnie: „żaden fotograf nie zastąpi prawdziwego szkicu”. Pierwszy wyznawał: „byłbym chyba szczęśliwszy będąc malarzem”. Drugi studiował malarstwo w szkole Aleksandra Kokulara.

Oba albumy mają wysmakowaną oprawę graficzną Macieja Buszewicza. Tworzy ona iluzję obcowania z oryginałami szkiców i rękopisów. Natomiast pracujący przy ich wyborze badacze: Henryk Citko oraz Edyta i Piotr Chlebowscy działali osobno. Pewnie dlatego albumowe portrety Herberta i Norwida podkreślają inne aspekty ich twórczości. Autor „Pana Cogito” pokazany został jako poeta-podróżnik szukający inspiracji w sztuce antyku, gotyku, włoskiego renesansu i w malarstwie flamandzkim – zarówno dla swej poezji, jak i estetycznych szkiców. A Norwid jako twórca, którego mniej zajmuje estetyka, a bardziej bezpośrednia refleksja nad człowiekiem. (Co prowokuje do polemiki, bo przecież pisał o pięknie w „Promethidionie”!).

„Znaki na papierze” zapowiadają jedną z największych wystaw Roku Herbertowskiego – „Herbert i Norwid”, też odwołującą się do rysunków. Jednak z innym kluczem. Kwietniowy pokaz w Pałacu Krasińskich w Warszawie skupi się na motywach śródziemnomorskich. Przy okazji warto przypomnieć słowa Jarosława Iwaszkiewicza. To on jako pierwszy mówił, że na Norwida patrzy przez Herberta.

„Herbert. Znaki na papierze. Utwory literackie, rysunki i szkice”, oprac. Henryk Citko; „Norwid. Znaki na papierze. Utwory literackie, akwarele, grafiki, rysunki, szkice”, oprac. Edyta i Piotr Chlebowscy. Wydawnictwo Bosz, współpraca Biblioteka Narodowa w Warszawie, Olszanica 2008