Alternatywna wizja historii stanowi jedną z najbardziej kuszących propozycji dla twórcy. Prawdę mówiąc, to jedyna wizja, o której pisać warto – odmieniając bądź uzupełniając wersję teraźniejszą, przyszłą i przeszłą, skupiając się na wycinkach bądź malując panoramę dziejów.
Recenzentów niemieckich oburza, że na tegorocznej liście kandydatów do renomowanej Deutscher Buchpreis nie znalazł się Christian Kracht, 41-letni szwajcarski prozaik i dziennikarz, autor licznych i kontrowersyjnych reportaży z podróży po świecie oraz dwóch bardzo dobrze przyjętych powieści. Najnowsza „Ich werde hier sein im Sonnenschein und im Schatten” (Kiepenheuer & Witsch) jest czarną komedią zadającą niewygodne pytania na temat autentyczności ludzkich motywów.
Fabuła jest przygnębiająca: od 96 lat w skutej lodem Szwajcarii toczy się wojna. Rosji już nie ma, ale sama Helwecja jest teraz republiką rad. Z jednej strony grożą jej połączone siły brytyjskich i niemieckich faszystów, z drugiej, dalekiej – Hindustanu i Wielkiej Australii. O wszystkim opowiada w pierwszej osobie czarnoskóry komisarz partii.
Kracht daje czytelnikowi apokaliptyczną wizję świata, który nie potrafi zaprzestać wojny. To równocześnie ostrzeżenie przed szaleństwem, samo w sobie przerażające oschłością, lodowatym wręcz tonem. Szwajcar pisze krótkimi, odartymi z wszelkich upiększeń zdaniami, lubi równoważniki ograniczane nawet do jednego wyrazu. Wzmaga to nastrój, niepokojącą i ponurą atmosferę powieści.
Na zupełnie innym biegunie znajduje się debiutancka powieść Maríi Cecylii Barbetty, Argentynki mieszkającej w Berlinie, zatytułowana „Änderungsschneiderei Los Milagros” (S Fischer). Tu alternatywna historia nie budzi grozy, jest raczej miłym, romantycznym snem o innym życiu. A śni go podczas dnia pracy młoda Mariana Nalo, pracownica zakładu krawieckiego w Almagros, dzielnicy Buenos Aires, który prowadzi jej ciotka. Autorka tworzy frapujący, nieco baśniowy obraz Argentyny; co ciekawe, swą książkę napisała w języku niemieckim – twierdzi, że o uczuciach łatwiej mówi się w obcym języku, pozwala on na utrzymanie większego dystansu, słowa stają się bardziej wyraziste, jako że pozostają obcymi słowami. W stworzeniu nastroju pomaga oprawa graficzna tomu: są tu ilustracje, zdjęcia i próbki materiałów, przywodzące na myśl pamiętnik raczej niż powieść.
