W książce opracowanej przez Mariolę Pryzwan o Broniewskim opowiadają znani twórcy: Stefania Grodzieńska, Monika Warneńska, Jerzy Giedroyc, Piotr Parandowski, Wiktor Woroszylski. A także najbliżsi – dwie żony, Janina i Wanda, wnuczka Ewa oraz przybrana córka Maria.
Próbują dociec, jak z oficera legionów Piłsudskiego został komunistą. Do Legionów zaciągnął się w 1915 roku jako osiemnastolatek. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 walczył na froncie przeciw Armii Czerwonej, za co był odznaczony Virtuti Militari i Krzyżami Walecznych. Potem studiował filozofię i zbliżył się do środowisk lewicowych.
Podczas II wojny został aresztowany w Klubie Inteligencji we Lwowie i osadzony w więzieniach NKWD – na Zamarstynowie i na Łubiance. Rosję opuścił w 1942 roku z Armią Andersa, z którą dotarł – przez Bliski Wschód – do Anglii.
Józef Czapski wspomina, jak poznał Broniewskiego, gdy ten wyszedł z Łubianki i w polskiej ambasadzie w Kujbyszewie czekał na pozwolenie na wyjazd, którego władze sowieckie mu odmawiały. Nocami deklamował swoje wiersze przeplatane strofami Norwida, Słowackiego, Majakowskiego.
