Szlakiem zwycięstwa
LTW
Jak polskie wojsko dało bolszewikom żaru
Polska w XX w. toczyła dwie wojny. W latach 1918–1921 biliśmy się z bolszewikami, a w latach 1939–1945 z Niemcami.
O ile na temat tego drugiego konfliktu powstały tony powieści i opowiadań, o tyle można odnieść wrażenie, że wojna polsko-sowiecka nie wywoływała większego zainteresowania pisarzy.
To pogląd arcyniesłuszny. Jest on konsekwencją półwiecza komunistycznej okupacji, pod którą literatura dotycząca zwycięstwa nad czerwonym najeźdźcą była surowo zakazana. To komuniści wyrugowali ze zbiorowej świadomości Polaków książki o roku 1920. A tych powstało bardzo dużo i wiele z nich było najwyższej próby.
Przywrócić Polakom część z nich od szeregu lat stara się nieocenione wydawnictwo LTW. W tym roku na rocznicę Bitwy Warszawskiej przygotowało świetny wybór opowiadań i reportaży napisanych na froncie polsko-bolszewickim. Między innymi przez Karola Irzykowskiego, Melchiora Wańkowicza, Eugeniusza Małaczewskiego, Antoniego Ossendowskiego czy Stefana Żeromskiego.
Wśród autorów znalazł się także Kornel Makuszyński, który tak pisał o nastrojach panujących w miejscowościach wyzwalanych w sierpniu 1920 r. przez polskie wojsko: „Prosta, uczciwa dusza robotnika wzdryga się na widok ohydy, plugastwa i cynizmu, na widok kłamstwa, które woła o sobie, że niesie w prawej ręce »wolność«, a lewą zabija. Pojął to dziś każdy, kto choć przez dwa dni stykał się z tym wszystkim".
I dalej: „Bolszewicy poza tym, że zjadają wszystko jak szarańcza, postępowali jakby planowo, by okraść zajęte miasto do szczętu, aby w nim nic nie pozostało, prócz rozpaczy i dzikiego pragnienia zemsty. Nerwowo, z przejęciem opowiadają wszyscy o niedawnych bitwach, szczególnie kobiety: – Tu stał rusek, a tam od stodoły nasze szli. A stamtąd, o, gdzie drzewa, armaty ruskie strzelały, tam, gdzie ich oficer jeszcze leży. A polskie wojsko to dało im żaru, Panie Boże, to ci rusek uciekał, ale krowy to jeszcze pędził. O bodaj ich zaraza...".
Bodaj.
Szlakiem zwycięstwa
LTW
Pozostało 99% artykułu
