Cwi Prowizor, z pozoru namolny dziwak, nie potrafi się przełamać i zbliżyć do zakochanej w nim kobiety. Nastoletni Mosze Jaszar za wszelką cenę chce być taki jak jego koledzy, ale wciąż powraca myślami do chorego ojca, który został w mieście.
Nachum Aszerow nie potrafi zaprotestować, gdy 17-letnia córka zamieszkuje z jego kolegą. Ich smutek to melancholia ludzi pogodzonych z własną słabością. Nie chcą walczyć z życiem, ścierać się z przeciwnym losem. Poddają się nadchodzącym wypadkom.
Amos Oz znakomicie łączy tragiczne losy bohaterów z ich komizmem, przez co smutek, zamiast przytłaczać, okazuje się niezwykle ujmujący. Oz wraca do swoich doświadczeń sprzed pół wieku, kiedy to jako 15-latek trafił do kibucu Chulda. W porównaniu ze swoimi rówieśnikami był słabszy fizycznie i nieprzyzwyczajony do prac rolniczo-gospodarskich.
Opisywał to w autobiograficznej powieści „Opowieści o miłości i mroku". „Wśród swoich" sprawia wrażenie powieści. Tak jak Sherwood Anderson w klasycznym dziele „Miasteczko Winesburg" w małych obrazkach kreśli panoramę całej społeczności.
