Widowisko Esperanza+ zgromadziło w Gdańsku sławy jazzu

Radość i zapał Esperanzy Spalding udzieliły się wszystkim wykonawcom spektaklu Esperanza+. Amerykańska wokalistka i kontrabasistka przygotowała własny, specjalny program na tę okazję i przyłączała się do występów innych zaproszonych gości. Wraz z jej pojawieniem się na scenie każdy zespół wchodził na wyższy poziom artystycznego geniuszu.

Zobacz galerię zdjęć

Najważniejszym wydarzeniem i to w światowej skali był występ kwintetu kontrabasistki utworzonego z pianistą Herbie Hancockiem, saksofonistą Wayne'em Shorterem, perkusistką Terri Lyne Carrington i kubańskim klawiaturzystą Leo Genovese. Gdyby ich występ wydać na płycie, mogłaby zdobyć wszelkie nagrody. Słychać było, że nad zespołem czuwa Herbie Hancock, który przesiadał się od elektronicznej klawiatury do fortepianu i z powrotem. Wayne Shorter swoim zwyczajem grał niezwykle oszczędnie, ale każda jego nuta zmieniała bieg improwizacji.

Najlepszą sekcję rytmiczną świata utworzyły tego wieczoru Terri Lyne Carrington i Esperanza Spalding, które występowały razem wielokrotnie i nieustannie inspirują się w wymyślaniu intrygujących figur rytmicznych. Leo Genovese wzbogacał brzmienie plamami dźwiękowymi dzięki którym muzyka odbijała się od ścian Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance i szybowała w kosmos. Muzycy zagrali cztery kompozycje w tym liryczną „Encontros y Despedidas" Miltona Nascimento, wielkiego nieobecnego Brazylijczyka, którego udział był zapowiadany w programie festiwalu Solidarity of Arts.

Najbardziej ambitnym przedsięwzięciem wieczoru była prezentacja kompozycji Wayne'a Shortera „Gaia" z udziałem orkiestry symfonicznej Filharmonii Bałtyckiej pod kierunkiem Clarke'a Rundella. Blisko półgodzinny utwór podzielony był na części z wokalem Esperanzy i bez partii śpiewanych, kiedy Shorter i Spalding inspirowali się w improwizacjach dopełniających gęstą partyturę.

Już introdukcja koncertu rozgrywająca się na trzech scenach równocześnie zwiastowała wielkie, muzyczne wydarzenie. Laureat nagrody Grammy kontrabasista Paweł Pańta z tria Włodka Pawlika na scenie prawej, basista Krzysztof Ścierański na scenie lewej i Esperanza Spalding na największej scenie środkowej zagrali wyjątkowo spójną mini-suitę pokazując, że ich instrumenty potrafią grać ujmujące melodie, a nie tylko wyznaczać rytm. Zmasowaną falą afrykańskich rytmów i wzniosłych śpiewów zaprezentowała wokalistka Oumou Sangare z Mali. Temperaturę ich występu podnosiły rockowe solówki gitarzysty, ale kiedy do zespołu dołączyła Esperanza Spalding tańcząc i śpiewając razem z afrykańską „siostrą", publiczność nie szczędziła owacji. Nie można było nie przyłączyć się do tych tańców.

Ciekawie wypadł wspólny występ gwiazdy wieczoru z zespołem Voo Voo. Esperanza weszła na scenę z mikrofonem i bez kontrabasu przyłączając się do finałowych partii wokalnych. Rozpętała się improwizowana zabawa, której młoda Amerykanka dodała wiele wdzięku. Pojawiła się także w finale występu Kapeli ze Wsi Warszawa śpiewając a cappella na polską folkową nutę. Słabo wypadł set kubańskiego zespołu Perdido Martinez Group, choć wizualnie był bez zarzutu.

Na finał spektaklu organizatorzy zachowali kolejne gwiazdy: basistę Marcusa Millera, bohatera festiwalu Solidarity od Arts sprzed trzech lat i Leszka Możdżera, gwiazdy pierwszego widowiska na Targu Węglowym. Dołączył do nich legendarny saksofonista Zbigniew Namysłowski młody lew amerykańskiego jazzu Alex Han. Myzcy dołaczali kolejno do Leszka Możdżera by w finale zagrać porywającą kompozycję Namysłowskiego z polowy lat 70. „Kuyaviak Goes Funky". Pojawienie się Esperanzy Spalding było kulminacją wspólnego występu artystów z całego świata.

Nagromadzenie sław musiało rozciągnąć się w czasie. Koncert „Esperanza+" trwał cztery godziny i najlepiej byłoby go przeżyć jeszcze raz w odcinkach. Pewne jest, że takiego nagromadzenia sław muzyki, nie tylko jazzu, nigdy jednego wieczoru w Polsce nie mieliśmy. Ten wieczór zapamiętamy na długo.

Marek Dusza