„Exodus. Bieguni – Harnasie”. Taneczna siła polskich kobiet

Czy zatem nasz życiowy exodus prowadzi ku wolności? Anna Hop jest pesymistką, pokazując, jak trudno jest budować intymne relacje międzyludzkie. W finale – do muzyki „Bogurodzicy” Kilara – znowu pojawia się tłum, bardziej gniewny i okrutny.

Z kolei Izadora Weiss wyszła od kameralnych, życiowych sytuacji. Bohaterką choreografii „Bieguni – Harnasie” jest zaczerpnięta z powieści Olgi Tokarczuk Annuszka, tłamszona przez męża, teściową, rodzinę, niemogąca u nikogo znaleźć zrozumienia. W jej życie wkracza jednak tajemnicza bogini tańca Galina.

Czytaj więcej

Teatr

"My Fair Lady": Londyński autobus na scenie

Premiera "My Fair Lady" to okazja, by zapytać, jak zmienia się musical i jego kondycja w Polsce.

Zjawiskowo ulotny taniec Yuki Ebihary – Galiny kontrastuje z typowym dla języka choreograficznego Izadory Weiss ostrym ruchem. To Galina wprowadza Annuszkę w świat Biegunów, będących współczesnymi Harnasiami, ludźmi wolnymi, żyjącymi według własnych norm.

Izadora Weiss udowodniła, że „Harnasiom” Szymanowskiego, traktowanym dotąd jako folklorystyczny obrazek rodzajowy, można dać nowe współczesne oblicze. Świetnie połączyła neoklasyczne piękno Galiny, dynamizm tańca Biegunów i pełen nerwowości ruch przypisany Annuszce (bardzo wyrazista Natalia Pasiut). A Łukasz Borowicz, nie unikając góralszczyzny w muzyce, nadał „Harnasiom” bardziej uniwersalny charakter.

W przeciwieństwie do Anny Hop Izadora Weiss w swoim balecie daje nadzieję. Szczegółów nie można zdradzić, trzeba poczekać na finał, co nie będzie trudne. Spektakl cały czas trzyma w napięciu. Także tych, którzy nie wierzą w siłę tańca.