Izrael powstał w 1983 roku. Założyli go Robert Brylewski znany z Kryzysu i Brygady Kryzys oraz Paweł „Kelner” Rozwadowski, wokalista Deutera. Debiutowali krążkiem „Biada Biada Biada” – była to pierwsza polska płyta z muzyką reggae. W mediach zespół funkcjonował wówczas jako Issiael. Tak bowiem odczytano umieszczone na okładce płyty logo. Nazwa Izrael wydawała się dziennikarzom zbyt kontrowersyjna.
W 1985 roku zespół opuścił Paweł Rozwadowski, a jego miejsce zajął Dariusz Malejonek, znany z grupy Kultura. Kolejne albumy grupy – „Nabij faje” oraz „Duchowa rewolucja I” i „Duchowa rewolucja II” (ukazała się tylko na kasecie) – cieszyły się dużą popularnością, a Izrael stał się punktem odniesienia dla wszystkich, którzy chcieli grać w Polsce muzykę z Jamajki.
W 1990 roku Izrael wyjechał do Londynu, by zagrać kilka koncertów i zarejestrować swą najlepszą płytę i zarazem jeden z najważniejszych polskich albumów alternatywnych. W słynnym studiu Ariwa należącym do Mad Profesora powstał album „1991”. Pod okiem producenta Derka Fevriera udało się osiągnąć kapitalne brzmienie.
Utwory z tej płyty ukazują zespół w nowym świetle. Izrael, kojarzony dotychczas z klasycznym nurtem reggae, włączył do repertuaru elementy jazzu, funky czy rapu. Do składu dołączył jazzowy saksofonista Włodzimierz Kiniorski, a jego pomysłowe partie to jeden z mocniejszych elementów albumu. Na „1991” zespół śpiewa wyłącznie po angielsku i po latach hity takie jak „Live to Love”, „See I & I” czy „Leave Me Alone” wciąż brzmią świeżo i oryginalnie.
Płyta ukazała się na kompakcie i kasecie w 1991 roku nakładem małej, niezależnej firmy DNA. Była trudno dostępna i co za tym idzie, mimo entuzjastycznych recenzji prasowych, pozostała niedoceniona. Kompaktowej reedycji doczekała się dopiero w 2001 roku.
