Praca dotyczy konserwacji fragmentu malowidła Władysława Drapiewskiego z lat 1934 - 38. Konserwowany fragment o wielkości około 76 m kwadratowych, znajduje się na zachodniej ścianie kościoła, na pierwszym przęśle południowego transeptu.
- Malowidło było mocno zabrudzone i pokryte warstwą kurzu. Gołym okiem widoczne było duże zawilgocenie. Zniszczenia obejmowały około 30 - 35 proc. powierzchni - mówi konserwatorka Dorota Kwiatkowska. - Moim zadaniem było powstrzymanie dalszej destrukcji obiektu i przywrócenie mu wartości estetycznych - dodaje.
Władysław Drapiewski urodził się 12 listopada 1876 r. w Gackach. Naukę rzemiosła artystycznego rozpoczął u malarza Antoniego Szymańskiego. W 1899 r. został przyjęty do Międzynarodowej Szkoły Malarstwa Kościelnego w Kevelaer kierowanej przez prof. Fryderyka Stummla. Jego najważniejszym dziełem jest polichromia katedry płockiej wykonana w latach 1904 – 1914.
Artysta jest autorem polichromii ściennych w około 122 kościołach, wykonanych pomiędzy 1890 a 1960 r. na terenie centralnej i wschodniej Polski. Malarstwem ściennym w latach 1890 – 1939 zajmowali się też m.in. Matejko, Wyspiański, Tetmajer i Mehoffer.
Narastający od końca XIX w. krytycyzm w stosunki do estetyzmu historycznego spowodował, że przez długie lata dzieła Władysława Drapiewskiego uznawane były za synonim złego smaku i określane mianem „drapiewszczyzny”.
