Byłoby sporą przesadą napisać, że Stodołę wczoraj wypełniły tłumy. Bez większych problemów można było się przemieszczać między swobodnie stojącymi ludźmi, z czego zresztą wielu korzystało, zmierzając w stronę barków z piwem.
David Byrne zdawał się tym jednak nie przejmować. Pojawił się na scenie niczym zrelaksowany playboy – uśmiechnięty, cały w bieli, najwyraźniej zadowolony z życia i kariery. Po krótkim powitaniu zaczął grać. I grał dwie godziny, ani na chwilę nie gubiąc z ust uśmiechu.
[srodtytul]Płonie Stodoła[/srodtytul]
Zaczął zaskakująco nijako. „Strange Overtones” z promowanego właśnie krążka „Everything That Happens Will Happen Today” jest utworem zupełnie niewyrazistym, niewyróżniającym się na tle całego materiału. Z drugiej jednak strony samą płytę trudno byłoby nazwać arcydziełem, a od czegoś zacząć musiał...
Z czasem koncert zyskiwał jednak na intensywności, a publiczność coraz żywiej reagowała na kolejne utwory. Byrne skupił się oczywiśnie na nowym repertuarze, ale nie było to skupienie totalne. Chętnie sięgał po utwory z wcześniejszych solowych płyt. Przypomniał arcydzieło popełnione wspólnie z Brianem Eno „My Life In The Bush Of Ghost”.
