Po co Madonnie krzyż

Od początku kariery stosuje ten sam haczyk, a Watykan i dziennikarze wciąż go połykają. Już w połowie lat 80. zauważyła, że połączenie wątków erotycznych i religijnych wywołuje burzę. Nauczyła się ten prosty mechanizm wykorzystywać, by windować swą popularność i sprzedaż płyt. Robi to do dziś, choć ochoty, powodów i fantazji do bulwersowania ma coraz mniej.

[srodtytul]Matka na kolanach [/srodtytul]

Zaczęło się niepozornie, nawet śmiesznie - od krzyżyków na dekolcie. Zastępowały jej biżuterię i kontrastowały z jaskrawymi strojami. Były groteskową demonstracją: nieokrzesana dziewucha zerwała się ze smyczy ojca, wymagającego i surowego katolika. Nie chciała być pokorną, cnotliwą córeczką. Szczęśliwie dla niej, tysiące nastolatek na świecie też miały ochotę pokazać rogi. Madonna buntowała się w najprostszy z dostępnych sposobów: robiła to, co zakazane. A w jej rodzinnym domu zakazów było sporo. Madonna Luiza Weronika (takie imiona otrzymała na chrzcie) dorastała w rodzinie włosko-francuskich imigrantów, wychowywana przez matkę, która godzinami modliła się na klęczkach. W jednej z biograficznych książek piosenkarka wspominała, że kiedy odwiedziła ich krewna w opiętych dżinsach, matka odwróciła tyłem wszystkie święte figurki. Dewocjonaliów było w domu sporo - może po części stąd wzięło się późniejsze zamiłowanie Madonny do religijnych ozdób. Kojarzyły się z wczesnym dzieciństwem, jeszcze szczęśliwym - sprzed tragedii.

[srodtytul]Surowy Bóg i ojciec [/srodtytul]

Gdy miała sześć lat, matka zmarła na raka. Dziewczynka przeżyła dramat, zaraz potem kolejny, gdy ojciec związał się z gosposią. Starał się trzymać dzieci twardą ręką, ale nad najstarszą Madonną nie panował. Wbrew jego woli, wyniosła się do Nowego Jorku.

W jej przeżyciach i tekstach piosenek postać groźnego i surowego ojca łączy się z wizerunkiem Boga. Podczas koncertów w 1990 r. ubrana w habit opierała się na klęczniku, ściskała w dłoni różaniec i śpiewała „Oh Father”: „Jeszcze wczoraj kładłam się przy twoich butach i modliłam, by minął twój gniew. Ojcze, zgrzeszyłam. Teraz już nie możesz mnie skrzywdzić. Uciekłam od ciebie, nigdy nie sądziłam, że mi się uda”.

W „Papa Don't Preach”, śpiewanej przez córkę do ojca, Madonna znalazła odwagę, by się otwarcie sprzeciwić: „Tato, nie praw kazań. Tkwię po uszy w kłopotach, nie mogę spać, ale urodzę to dziecko”. Utwór okazał się przebojem, a piosenkarce znów oberwało się za skandalizowanie, choć tym razem niesłusznie. Piosenka wywołała dyskusję wokół przedmałżeńskiego seksu i aborcji. W tym przypadku Madonna zgadzała się ze stanowiskiem Kościoła, ale nikt jej za to chwalił.

Najbardziej bulwersującą katolików piosenką była „Like A Prayer”. Sam tekst nie szokował, ale w teledysku Madonna całowała czarnoskórego Chrystusa i tańczyła na tle płonących krzyży. Rozpętała się seks afera, wśród oskarżeń o profanację umknął fakt, że klip „Like A Prayer” miał silny antyrasistowski wydźwięk. Grający w nim Murzyn był współczesnym wcieleniem człowieka cierpiącego i prześladowanego, wciąż ściganego przed duchy Ku Klux Klanu.

[srodtytul]W roli kaznodziei [/srodtytul]

W twórczości Madonny wątków religijnych można znaleźć więcej niż u jakiegokolwiek popowego idola. Pod koniec lat 90. skończyła z nadużywaniem katolickiej symboliki i rozpoczęła duchowe poszukiwania. Po urodzeniu córki Lourdes (imię pochodzi od miejsca objawień Matki Boskiej) pojawiała się w teledysku z dzieckiem na ręku i śpiewała: „Oto moja religia”. Dzięki płycie „Ray of Light”, inspirowanej hinduskimi tekstami, japońską filozofią i Kabałą, Madonna wkraczała w XXI wiek jako multireligijna ikona.

Akceptacja dla jej nawrócenia szybko jednak stopniała, gdy w „Paradise Not For Me” wyznała Bogu: „Byłam ślepa, nie dostrzegałam, że twój raj jest nie dla mnie”. Pożegnała się z rzymskokatolickim obrządkiem, wybrała Kabałę (interesowała się nią od lat, podczas koncertów w 1993 r. nosiła już na nadgarstku charakterystyczną czerwoną nitkę). I zmieniła w natchnionego kaznodzieję, w piosenkach i filmach promowała swoje nowe wyznanie. Ale nikt nie chciał słuchać, a raczej - nikt nie potraktował jej religijności i wiary poważnie.