Zdolność człowieka do działania oznacza,
że można od niego oczekiwać tego, co nieoczekiwane,
że jest on zdolny dokonać
czegoś nieskończenie nieprawdopodobnego.
Hannah Arendt, „Kondycja ludzka"
Dać odpór złu
"Wykład o filozofii politycznej Kanta" Hannah Arendt - rozważania Rafała Wonickiego
Arendt, filozofka i myślicielka
najbardziej znana z „Korzeni totalitaryzmu", dzieła ważnego, cenionego przez polskich intelektualistów również za możliwość lepszego zrozumienia systemu komunistycznego, przez większość swojego intelektualnego życia zajmowała się takimi kwestiami, jak prawda w polityce, źródła dobra i zła, kondycja człowieka w świecie. Drogę jej myślenia znaczą takie nazwiska, jak Arystoteles, św. Augustyn, Marks, Heidegger czy wreszcie Kant. Zwłaszcza pod koniec życia dzieła Kanta stają się dla Hannah Arendt ważną inspiracją intelektualną, a także ukojeniem w obliczu zarzutów dotyczących współodpowiedzialności Żydów za Holokaust, formułowanych w związku z opublikowaniem przez nią „Eichmanna w Jerozolimie".
Jednym z efektów powrotu do dzieł królewieckiego filozofa są między innymi opublikowane niedawno w Polsce wykłady, w których Arendt analizuje „Krytykę władzy sądzenia" pod kątem jej implikacji politycznych. Udostępniona polskiemu czytelnikowi książka (której podstawą jest wydanie „Lectures on Kant's Political Philosophy" z 1982 roku) zawiera wykłady wygłoszone w New School for Social Research w semestrze zimowym 1970 roku wraz z dwoma drobnymi fragmentami: „Postscriptum do «Myślenia»" (z I tomu „Życia umysłu") oraz tekstem o wyobraźni powstałym na seminarium dotyczącym „Krytyki władzy sądzenia", prowadzonym w tym samym roku również w New School.
Zdolność człowieka do działania oznacza,
że można od niego oczekiwać tego, co nieoczekiwane,
Pozostało 94% artykułu
