Dar Krystyny Czapskiej jest jednym z większych, jakie otrzymało muzeum w okresie powojennym, i pierwszym wielkim pozyskanym w XXI wieku. Brązowa tabliczka z nazwiskiem ofiarodawczyni w roku 2008 została wmurowana przy wejściu do wawelskich komnat obok nazwisk największych wawelskich darczyńców, wśród nich: Jana Matejki, Leona Pinińskiego, Jerzego Mycielskiego, Karoliny Lanckorońskiej.
Krystyna Czapska (1921–2003) była córką dr. Aleksandra Turka, krakowskiego notariusza i Stanisławy z Jaśkiewiczów. Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując absolutorium, ale podstawą jej utrzymania był wyuczony zawód kosmetyczki. Po ukończeniu Krakowskiej Szkoły Kosmetycznej dr. Wł. Rychwickiego w swoim mieszkaniu prowadziła Instytut Kosmetyczny „Femina". Wykształciła grupę zawodowych kosmetyczek; w 1971 r. została biegłym sądowym dla spraw kosmetyki. W nabytej przez jej matkę Stanisławę Turkową w 1925 r. kamienicy przy ul. Sławkowskiej ojciec jej dr Aleksander Turek zgromadził kolekcję dzieł sztuki, stanowiącą wyposażenie użytkowanego przez rodzinę mieszkania. Kolekcja z czasem powiększyła się o zbiory Stanisławy Turkowej, prowadzącej po wojnie w tym domu antykwariat. Odziedziczone po rodzicach zbiory Krystyna, po mężu Czapska, zachowała i powiększyła, a zajmując się konserwacją porcelany, ocaliła wiele cennych egzemplarzy. Nieruchomość przy Sławkowskiej i część zbiorów artystycznych wpisane były do rejestru zabytków.
W 2001 r. Krystyna Czapska, od lat niepełnosprawna ruchowo, w sytuacji choroby synów niemających potomstwa, odziedziczoną kamienicę przy Sławkowskiej wraz z rodzinnymi zbiorami, testamentem notarialnym sporządzonym 19.04.2001 roku zapisała Zamkowi Królewskiemu na Wawelu, czyniąc go generalnym spadkobiercą. Za życia, w latach 2001–2003, przekazała Zamkowi 135 wybranych przez siebie przedmiotów. Po jej śmierci Zamek objął spadek, do którego należały zinwentaryzowane 2232 zabytki ruchome. W wyniku procesu i ugody zawartej ze spadkobiercami w sprawie zachowku na Wawelu pozostały zabytki przekazane osobiście przez ofiarodawczynię i 364 z jej zapisu testamentowego, pochodzące od XVI–XX stulecia: obrazy malarzy polskich i obcych, grafika, rzemiosło artystyczne. Kilkadziesiąt sztuk porcelany miśnieńskiej uzupełnia cenną dla zbiorów kolekcję z daru Tadeusza Wierzejskiego. Wszystkie obiekty przekazane na Wawel przeszły w pracowniach wawelskich gruntowną konserwację.
Ofiarowana przez Krystynę Czapską, stworzona przez dwa pokolenia krakowskiej inteligencji kolekcja jest przykładem jednej z wielu podobnych w Krakowie, które znamy z autopsji, ale po których nie pozostał ślad.
