Oficjalne przekazanie obrazu do Muzeum Narodowego w Warszawie - z udziałem szefa resortu Bogdana Zdrojewskiego - odbyło się 7 maja br.
Wystawę dzieł Gierymskiego można oglądać w Muzeum Narodowym w Warszawie do 10 sierpnia
Obraz został zakupiony w 1892 r. na wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie przez Henryka Dziewulskiego. Następnie trafił do zbiorów Marii Reicherowej, która we wrześniu 1939 r. zdeponowała swoje zbiory w Muzeum Narodowym w Warszawie. Depozyt Marii Reicherowej otrzymał kryptonim okupacyjny „C". Poszczególne obiekty oznaczone były literą „C" i kolejną cyfrą wg wykazu sporządzonego w Muzeum. Obraz Gierymskiego posiadał numer „C17", naniesiony na odwrociu deski czerwonym tuszem lub farbą. Oznakowanie to pozwoliło na ostateczną identyfikację obiektu przez specjalistów Muzeum Narodowego w Warszawie.
Wojenne losy obrazu nie są do końca znane. Wiadomo, że jeszcze w grudniu 1943 r. znajdował się w skrzyni nr M.D.2. Grabież dzieła nastąpiła zapewne wkrótce potem, bowiem już w kwietniu 1944 r., jak można wnioskować z zapisków Bohdana Marconiego, pojawiło się ono na rynku antykwarycznym w okupowanej Warszawie. Wiadomo, że urzędnicy okupanta poza dokumentowanymi "wypożyczeniami" nie stronili też od handlu nielegalnie przywłaszczonymi dziełami sztuki, m.in. pochodzącymi z muzealnych magazynów.
Po wojnie obraz został uznany za stratę wojenną i zarejestrowany w bazie danych dóbr kultury utraconych w wyniku II wojny światowej pod numerem 6722, opublikowany na stronie internetowej MKiDN i w katalogu strat wojennych malarstwa polskiego.
