W dodatku można odnieść wrażenie, że szczególnie upodobała sobie podsądnych w tych śledztwach, w których ich ewentualne wyjaśnienia mogłyby pomóc rozplątać szczególnie zagmatwane kryminalne łamigłówki.
Nietrudno o takie wnioski, gdy do niedawnych (samobójczych?) zgonów w więzieniach trzech oskarżonych o porwanie i zabójstwo Krzysztofa Olewnika dołoży się ostatnią zagadkową śmierć w gdańskim areszcie Artura Zirajewskiego, najważniejszego świadka w śledztwie dotyczącym zabójstwa komendanta polskiej policji gen. Marka Papały.
Napisać więc, że nasze zakłady karne nie są najbezpieczniejszymi miejscami w Polsce, to nic nie napisać. Albowiem w polskich aresztach i więzieniach gangsterzy padają ostatnio jak muchy. I właściwie nie wiadomo, co byłoby dla oceny prokuratury, policji oraz Służby Więziennej bardziej miażdżące: gdyby się okazało, że ludzie ci umierają za sprawą osób trzecich czy też gdyby jednak ustalono ponad wszelką wątpliwość, że tracą życie z własnej woli, a przez nieuwagę strzegących ich funkcjonariuszy.
Ale tajemnicza śmierć Artura Zirajewskiego przypomniała nie tylko o tym, że coś skandalicznego dzieje się w polskich zakładach karnych, lecz również o przedziwnej historii dochodzenia w sprawie zamordowania gen. Papały. Dochodzenia, które powinno się toczyć jak każde śledztwo w sprawie zabójstwa szefa policji państwa, czyli błyskawicznie i skutecznie, a które ślimaczy się niemiłosiernie od ponad 11 lat i pełne jest zastanawiających zaniechań oraz uników śledczych.
I które teraz, po śmierci Zirajewskiego – o czym prokuratorzy nieoficjalnie już napomykają – właściwie nie ma szans na pozytywny finał, czyli na doprowadzenie przed oblicze sprawiedliwości i osądzenie zabójcy/zabójców oraz jego/ich zleceniodawcy/zleceniodawców.
