W 1844 roku niemiecki astronom amator Samuel H. Schwabe odkrył zjawisko cyklicznej aktywności słonecznej i pojawiania się plam słonecznych.
Dzisiaj wiemy, że oscyluje ona w rytmie ok. 11 lat, a pełny okres magnetyczny naszej gwiazdy trwa 22 lata. Niektóre badania wskazują, że przyczyną zmian są warunki panujące pod „powierzchnią” naszej gwiazdy, którą jest warstwa gorącej plazmy – gazu przewodzącego elektryczność, mającego głębokość 200 000 kilometrów. Plazma w tej strefie konwekcyjnej jest ciągle w ruchu.
Próby wyjaśnienia tajemnicy cykli słonecznych podjął się międzynarodowy zespół naukowców z Instytutu Badań Układu Słonecznego im. Maxa Plancka, Uniwersytetu w Getyndze i New York University Abu Dhabi.
Badacze przedstawili najbardziej kompleksowy obraz przepływów plazmy na linii północ–południe naszej gwiazdy.
W powtarzających się 22-letnich okresach plazma dokonuje pojedynczych obrotów na każdej półkuli słonecznej. Kierunek ruchu plazmy tworzy dwa okręgi, które oddalają się od siebie w kierunku „biegunów” Słońca, a następnie powracają w kierunku „równika”. Plamy tworzą się, kiedy ruch plazmy zbliża się do równika podczas tego cyklu.
