Paweł Łepkowski

Był 24 grudnia 1914 roku. W brytyjskich okopach w pobliżu Ypres siedzieli zmęczeni i przemarznięci żołnierze. Po drugiej stronie byli tacy sami jak oni wyczerpani wąsacze z zepsutymi bolącymi zębami.

Nigdzie na świecie szarlatani religijni proklamujący się samozwańczo prorokami i mesjaszami nie czują się tak dobrze i nie mają takiego posłuchu jak w Rosji.

Niepokojące wieści o wzroście inflacji w Polsce pod koniec tego roku wydają się forpocztą nadchodzących zmian w układzie władzy.

Tyle dni w moim życiu odeszło w niepamięć. Tyle chciałbym sobie przypomnieć, wyłowić z nieskończonej otchłani czasu. Ale tamten niedzielny, piękny zimowy dzień pamiętam doskonale, w każdym szczególe.

Przydomek „Wielki" nadano mu nie tylko z powodu wielkich dokonań, charyzmy i wywyższenia ponad innych monarchów tamtych czasów godnością cesarską, ale też dlatego, że był po prostu olbrzymem wśród ludzi żyjących w VIII–IX wieku.