Zachowały się w w zbiorach biblioteki seminarium duchownego „Hosianum" w Olsztynie. Zapiski astronoma na marginesach ksiąg odkryła prof. Teresa Borawska z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Teraz prowadzone są interdyscyplinarne prace nad identyfikacją tych zapisków.

Łacińskie notatki pozostawione przez Kopernika w podręcznikach uniwersyteckich pokazują, że był pilnym studentem prawa rzymskiego i kanonicznego, stąd potem cieszył się opinią dobrego jurysty. W kodeksach prawniczych zidentyfikowano większość jego wpisów. W pozostałych czytanych przez Kopernika dziełach z dziedziny filozofii i teologii notatek jest znacznie mniej.

Jest to ciekawe odkrycie, bowiem dotychczas sądzono, że Kopernik niezbyt lubił studiować prawo, a księgi z których się uczył nie zachowały się. Badania potwierdziły, że był wszechstronnie wykształcony, pisał starannie, co może świadczyć, iż był człowiekiem bardzo uporządkowanym i dokładnym.

W Polsce pozostało niewiele pamiątek świadczących o bibliofilskich zamiłowaniach wielkiego astronoma. Jego księgozbiór liczył 100-150 dzieł. Dotychczas odnaleziono jedynie 54 druki i dwa rękopisy. Większość ksiąg zrabowali i wywieźli Szwedzi w XVII i na początku XVIII wieku. Pozostałe zostały prawdopodobnie zniszczone lub rozproszone po Europie podczas wojen napoleońskich i II wojny światowej. Najwięcej książek ze zbiorów Kopernika znajduje się obecnie w Bibliotece Uniwersytetu w Uppsali. W Olsztynie zachowało się 11 takich dzieł — dziewięć w bibliotece „Hosianum", dwie w zbiorach Muzeum Warmii i Mazur. Zanim trafiły do Olsztyna znajdowały się na zamku w Lidzbarku Warmińskim, a potem we Fromborku.

Odnalezienie innych ocalałych egzemplarzy wymaga przekartkowania praktycznie każdego zachowanego w warmińskich zbiorach woluminu, który mógł być czytany w pierwszej połowie XVI wieku. Potrzebne jest także dokładne ustalenie charakterystycznych cech pisma Kopernika oraz innych kanoników, z którymi współpracował i wymieniał książki

Odręczne zapiski Kopernika zachowały się m.in. w filozoficznym dziele Alberta Wielkiego i teologicznym dziele Jana Turrecrematy oraz księdze sentencji Piotra Lombarda. Odnaleziono je też w najstarszym znajdującym się w zbiorach biblioteki „Hosianum", wydanym w Rzymie w 1472 r. inkunabule autorstwa dwóch włoskich kanonistów. Księga należała do wuja astronoma — Łukasza Watzenrode, o czym świadczy zamieszczenie w niej herbu tego biskupa warmińskiego.

Astronom umieszczał też w książkach tzw. glosy typu dyspozycyjnego, czyli wyjęte z tekstu wyrazy lub krótkie zdania, mające ułatwić lekturę i zapamiętanie najważniejszych informacji. Są także szersze notatki — zapisy przemyśleń nad lekturą. Wykorzystywał również puste strony do zapisywania uwag i interesujących go fragmentów tekstu, a nawet obserwacji astronomicznych czy recept. W jednym z dzieł Kopernik zapisał swoje refleksje dotyczące doktryny Marcina Lutra.

—pap, Nauka w Polsce