Wyniki śledztwa belgijskiej policji szokują. Zatrzymano m.in. wiceprzewodniczącą Parlamentu Europejskiego Greczynkę Evę Kaili. U niej i innych podejrzanych znaleziono łącznie 600 tys. euro w gotówce. Pieniądze pochodziły z Kataru, który u progu mundialu chciał poprawić swój wizerunek i wpłynąć na kształt unijnego prawa.
Taki sposób działania monarchii Zatoki Perskiej raczej nie zaskakuje. Niestety, także korupcja w Strasburgu nie jest zaskakująca. – To jest najpoważniejszy taki przypadek od lat, jednak był on do przewidzenia – uważa szef brukselskiego biura Transparency International Michael von Hulten.
Czytaj więcej
Katar przekupywał eurodeputowanych, by poprawić swój wizerunek przed mundialem. Bezprecedensowa afera obnaża brak przejrzystości kluczowej instytucji Unii.
Eurodeputowani próbują ściśle kontrolować działania Komisji Europejskiej i są często mocno krytyczni wobec reprezentującej rządy państw „27” Rady UE, ale sami w praktyce rzadko podlegają kontroli. Unijny urząd antykorupcyjny Olaf jest przeciążony, belgijska policja zwykle skoncentrowana na przestępczości w samym królestwie. Eurodeputowani pracujący w odległej Brukseli i Strasburgu zachowują tylko luźny kontakt z wyborcami. W skomplikowanym gąszczu interesów unijnych państw i frakcji partyjnych trudno rozpoznać działanie jakiegoś lobby.
Skandal wybucha w złym momencie. Gdy reżimy autorytarne w Chinach czy Rosji są w natarciu, jedyny unijny organ pochodzący z bezpośredniego wyboru powinien być wzorem do naśladowania. Powinien też zachować autorytet, by bronić demokracji i rządów prawa w takich krajach, jak Węgry czy Polska.
