Andrzej Łomanowski: Betonowanie Rosji

Z długiego trzydniowego głosowania wyłonił się parlament całkowicie zdominowany przez partyjną przybudówkę władzy wykonawczej pod nazwą Jedna Rosja.

Publikacja: 20.09.2021 19:07

Andrzej Łomanowski: Betonowanie Rosji

Foto: AFP

Biorąc pod uwagę niepopularność „partii władzy" w społeczeństwie, można z góry założyć, że swój wynik zawdzięcza niebywałym, ale i doprowadzonym do doskonałości fałszerstwom. Ich skala zacznie być ujawniana (pewnie tylko częściowo) dopiero miesiące po głosowaniu. A to znaczy, że nie wpłynie to w znaczący sposób na sytuację w kraju.

Część ekspertów co prawda przestrzega, że złość w rosyjskim społeczeństwie narasta. A temperaturę nastrojów podgrzało jeszcze wiele dni głosowania, w ciągu których bez przerwy pojawiały się informacje (mimo cenzorskich filtrów ustanowionych w internecie) o chwilami dość bezczelnych fałszerstwach. To, co wcześniej (na przykład w latach 2010 i 2011, gdy fałszowanie wyników wyborów doprowadziło do ogromnych manifestacji) trwało przez jeden dzień, teraz docierało do Rosjan aż przez trzy.

Ale nic nie wskazuje na to, by niechęć do władz przybrała jakieś widoczne formy, na przykład ulicznych protestów. O to, by w Rosji był spokój i cisza, zadbały bowiem „organa prawa i porządku". Takiej kampanii represji (od razu należy zastrzec: nie masowych, za to bardzo inteligentnie prowadzonych) dawno nie widziano w Rosji. Pierwsze porównanie, które przychodzi na myśl, to rozgromienie przez KGB na początku lat 80. ruchu dysydenckiego. Równie niestety skuteczne.

Czytaj więcej

Wybory do parlamentu Rosji wygrała partia rządząca. Kreml pomógł

Różnica obecnie jest taka, że znacznie większej liczbie ludzi zaangażowanych w działalność społeczną i polityczną udało się umknąć za granicę, tylko mniejszość trafiła do więzień. Ale efekt jest taki sam, opozycyjna aktywność zamarła.

Na tej społecznej pustyni za chwilę zacznie się zagospodarowywać nowy parlament, niczym nieróżniący się od poprzedniego. Jak się zdaje, jego głównym zadaniem będzie dotrwanie do 2024 roku, gdy skończy się obecna kadencja prezydenta Putina i zalegitymizowanie jego następnych lat na Kremlu (lub jego następcy, co jest znacznie mniej prawdopodobne).

A jakie nas czekają przygody z triumfującym putinizmem? Na pewno nie oszczędzą nam głupkowatych uwag na temat „wyzwoleńczej roli Armii Czerwonej" w drugiej wojnie światowej itp. Ale teraz będziemy musieli znacznie bardziej uważać, bowiem w ciągu kilku najbliższych lat rosnąć pewnie będą ceny gazu i ropy, wywołując na Kremlu kolejny zawrót głowy od sukcesów.

Biorąc pod uwagę niepopularność „partii władzy" w społeczeństwie, można z góry założyć, że swój wynik zawdzięcza niebywałym, ale i doprowadzonym do doskonałości fałszerstwom. Ich skala zacznie być ujawniana (pewnie tylko częściowo) dopiero miesiące po głosowaniu. A to znaczy, że nie wpłynie to w znaczący sposób na sytuację w kraju.

Część ekspertów co prawda przestrzega, że złość w rosyjskim społeczeństwie narasta. A temperaturę nastrojów podgrzało jeszcze wiele dni głosowania, w ciągu których bez przerwy pojawiały się informacje (mimo cenzorskich filtrów ustanowionych w internecie) o chwilami dość bezczelnych fałszerstwach. To, co wcześniej (na przykład w latach 2010 i 2011, gdy fałszowanie wyników wyborów doprowadziło do ogromnych manifestacji) trwało przez jeden dzień, teraz docierało do Rosjan aż przez trzy.

Komentarze
Czego o ministrze Zbigniewie Ziobro pisać dziś nie wolno
Komentarze
Jerzy Haszczyński: Prezydent, dyktator, zbrodniarz? Kim jest dla nas Putin
Komentarze
Bogusław Chrabota: Patryk Jaki. Bonaparte prawicowych radykałów
Komentarze
Michał Szułdrzyński: Tusk i Biedroń uderzają w partię Hołowni. Kto więcej zyska na tej przepychance?
Komentarze
Artur Bartkiewicz: Kłótnia o ambasadorów. Dlaczego rząd Tuska potrzebuje konfliktu z prezydentem