Kaczyński wraca do haków

Prezes PiS ma bardzo oryginalny sposób na poprawę swojego wizerunku wśród wyborców. Wszystko to, co mogłoby mu przysporzyć zwolenników, skrzętnie ukrywa. Wszystkie zaś negatywne cechy uwydatnia z wyjątkową mocą. Jak gdyby wierzył, że ten autodestrukcyjny szał jest jego politycznym przeznaczeniem

Publikacja: 14.02.2010 19:31

Trudno zrozumieć kolejny atak Jarosława Kaczyńskiego na ministra spraw zagranicznych w stylu "Są-Pewne-Fakty-o-Których-Wiem-Ale-Nie-Mogę-Ich-Ujawnić". Ta taktyka nie tylko nie przystoi poważnemu politykowi, lecz po prostu się nie sprawdza. Twardy elektorat PiS i tak już uważa Sikorskiego za podłego zdrajcę i nie trzeba mu o tym przypominać. Ci zaś, o których względy powinni dziś zabiegać zarówno prezes Kaczyński, jak i prezydent Kaczyński – konserwatywni, umiarkowani wyborcy, rozczarowani Platformą – znów zapewne pomyślą: "No tak, Kaczyńscy się nie zmienili".

Sam atakowany skrzętnie wykorzystał zresztą okazję, by odium nieszczęsnej wypowiedzi Jarosława Kaczyńskiego spadło też na jego brata. "Po to chcę zostać prezydentem – stwierdził Radosław Sikorski w Radiu Zet – by polityka hakowa i ci, którzy ją uprawiają – bracia Kaczyńscy – zostali odsunięci od wpływu na polskie sprawy".

Przywódca PiS wrócił zatem do dawnej retoryki, która "utwardza" tradycyjny elektorat tej partii, ale nie pozwala zdobywać nowych terenów. Dziś Jarosław Kaczyński opowiada o hakach na Sikorskiego, a w tym samym czasie Donald Tusk organizuje huczne konferencje prasowe, na których opowiada o swojej wizji państwa, nowelizacji konstytucji czy naprawie finansów publicznych. Abstrahując od tromtadracji i miałkości propozycji obecnego szefa rządu, obraz, jaki przebija się do większości społeczeństwa, jest następujący: Tusk to rzeczowy, myślący perspektywicznie polityk, państwowiec wizjoner, niewdający się w codzienne pyskówki. Kaczyński z kolei to człowiek, który pojmuje politykę jako brudną grę, w której chodzi wyłącznie o to, kto komu wyrwie władzę przy okazji następnych wyborów.

Oczywiście prawda jest dużo bardziej skomplikowana: Kaczyński ma swoją wizję państwa, lecz nie umie jej wyartykułować. Tusk z kolei w dużo większym stopniu opiera swoją wizję na bieżących sondażach, ale za to potrafi ją pięknie sprzedać.

Uznawany niegdyś za arcymistrza politycznej rozgrywki Jarosław Kaczyński nie może zdobyć się na coś, co jest solą współczesnej polityki: na zmianę. Im więcej "haków", tym większe szanse, iż Donald Tusk pobije rekord kanclerza Helmuta Kohla, który rządził Niemcami 16 lat.

Reklama
Reklama

Skomentuj na [link=http://blog.rp.pl/magierowski/2010/02/14/kaczynski-wraca-do-hakow/]blog.rp.pl/magierowski[/link]

Trudno zrozumieć kolejny atak Jarosława Kaczyńskiego na ministra spraw zagranicznych w stylu "Są-Pewne-Fakty-o-Których-Wiem-Ale-Nie-Mogę-Ich-Ujawnić". Ta taktyka nie tylko nie przystoi poważnemu politykowi, lecz po prostu się nie sprawdza. Twardy elektorat PiS i tak już uważa Sikorskiego za podłego zdrajcę i nie trzeba mu o tym przypominać. Ci zaś, o których względy powinni dziś zabiegać zarówno prezes Kaczyński, jak i prezydent Kaczyński – konserwatywni, umiarkowani wyborcy, rozczarowani Platformą – znów zapewne pomyślą: "No tak, Kaczyńscy się nie zmienili".

Reklama
Komentarze
Jacek Nizinkiewicz: Co ma Kaczyński, czego nie ma Tusk? I czy ma to Sikorski?
Materiał Promocyjny
25 lat działań na rzecz zrównoważonego rozwoju
Komentarze
Michał Szułdrzyński: Kłamstwa Brauna o Auschwitz uderzają w polską rację stanu. Czy ten scenariusz pisano cyrylicą?
Komentarze
Jędrzej Bielecki: Grzegorz Braun - test przyzwoitości dla Jarosława Kaczyńskiego
Komentarze
Robert Gwiazdowski: Kto ma decydować o tym, kto może zostać wpuszczony do kraju?
Komentarze
Michał Szułdrzyński: Relacje z Trumpem pierwszym testem, ale i szansą dla Nawrockiego
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama