W interpretacji urzędu skarbowego należy analizować nie tylko prawo podatkowe

Tak orzekł WSA w Gliwicach 6 września 2011 (I SA/Gl 541/11).

Podatnik uległ wypadkowi przy pracy na terenie Czech. Rozwiązano z nim umowę o pracę, ponieważ w następstwie wypadku stał się trwale niezdolny do wykonywania dotychczasowych obowiązków. Pracodawca zawarł z nim umowę o udzieleniu odszkodowania za utratę zarobku na podstawie czeskiego kodeksu pracy.

We wniosku o interpretację podatnik zapytał, czy otrzymywane przez niego świadczenie, mające charakter rekompensaty za utracony zarobek (odszkodowania), jest zwolnione z PIT na gruncie prawa polskiego. Jego zdaniem przysługuje mu zwolnienie z opodatkowania. Kwoty tej nie wykazuje więc w zeznaniu podatkowym.

Podatnik stwierdził, że choć polski kodeks pracy nie zawiera analogicznych rozwiązań, to otrzymane przez niego świadczenie w istocie swojej odpowiada świadczeniu rentowemu opisanemu w kodeksie cywilnym.

Organ nie zgodził się z tym stanowiskiem. Zauważył, że otrzymywana przez podatnika rekompensata nie jest przyznana ma mocy kodeksu cywilnego, lecz na mocy czeskiego prawa pracy. Zatem, mimo że rekompensata ta odpowiada świadczeniu rentowemu, takim świadczeniem jednak nie jest. W związku z tym otrzymywana przez wnioskodawcę rekompensata za utracony zarobek nie korzysta ze zwolnienia z PIT.

Sąd uchylił interpretację. Stwierdził, że organ powinien bardziej szczegółowo ustosunkować się do kwestii związanej z charakterem świadczenia, które jest otrzymywane przez skarżącego. W szczególności ma on obowiązek odnieść się do wszystkich regulacji, które przewidują możliwość otrzymywania przez pracownika różnych rekompensat z tytułu wypadku przy pracy, w tym do ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych z 30 października 2002.

— Natalia Skowrońska współpracowniczka Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte

Komentuje Łukasz Lubicz, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro we Wrocławiu)

Art. 14c § 2 ordynacji podatkowej stanowi, że „w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym”.

Z tego wynika, że otrzymana przez wnioskodawcę negatywna odpowiedź na zadane pytanie powinna wskazywać, dlaczego w konkretnej sprawie określone przepisy znajdują (bądź nie) zastosowanie oraz dlaczego wyrażony przez podatnika pogląd nie zasługuje na uwzględnienie. Potwierdza to orzecznictwo, np. wyrok WSA we Wrocławiu z 16 sierpnia 2009 (I SA/Wr 1332/2008).

Jak podkreśla się w literaturze, to organ ma być ekspertem w sprawie, a nie wnioskodawca. Nie można tym samym żądać kompetencji od podatnika, zwłaszcza gdy o interpretację występuje osoba fizyczna bez pomocy profesjonalnego doradcy.

Sądy administracyjne podkreślały także wielokrotnie, że interpretacja powinna rozstrzygać o wszystkich okolicznościach, które mogą wpływać na treść danego stosunku prawnego. Tak wynika m.in. z orzeczenia NSA z 21 sierpnia 2007 (I SA/Rz 505/2007). Odpowiedź powinna być tym samym jednoznaczna i kompleksowa.

Ustawa o PIT

zawiera wiele zwolnień dotyczących odszkodowań czy podobnych świadczeń. Wskazać można np. odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z odrębnych ustaw, odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie prawa cywilnego czy kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych.

Zwolnienia te uzależnione są jednak od spełnienia wielu warunków. Stwierdzenie, czy dane świadczenie korzysta z preferencji podatkowej, wymaga więc pogłębionej analizy zarówno stanu faktycznego, jak i wszelkich przepisów mogących znaleźć zastosowanie w sprawie. Dotyczy to nie tylko przepisów innych gałęzi prawa polskiego, ale także prawa wspólnotowego i międzynarodowego.

W tym miejscu warto także zwrócić uwagę na wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 30 marca 2011 (I SA/Go 151/11).

Sąd stwierdził w nim, że posłużenie się przez ustawodawcę ogólnymi zwrotami bez wskazania konkretnego aktu prawa powinno być rozumiane jako generalne odesłanie do gałęzi prawa obejmującej dane zagadnienie (także zagranicznej).

Omawiany wyrok zasługuje na aprobatę. Podkreślono w nim bowiem, że organ podatkowy ma obowiązek szczegółowej analizy natury otrzymanego przez wnioskodawcę świadczenia i udzielenia precyzyjnej odpowiedzi.

Więcej w serwisie:

Dobra Firma

Podatki i księgi