Niełatwa sztuka wykazania fałszywki

– Dla mnie oświadczenie twórcy, że to nie jego dzieło, powinno być rozstrzygające: jest to falsyfikat – uważa adwokat Wojciech Orżewski, pełnomocnik malarza.

Sam Stasys Eidrigevicius nie kryje wzburzenia w rozmowie z dziennikarzem. – Cały talent, całe życie poświęcam sztuce, a fałszerze produkują falsy, podrabiają podpis i oszukują nabywców obrazów, że to np. Stasys. Zarabiają na tym kokosy – powiedział „Rz” artysta. – Od 2000 r. odkryłem wiele falsyfikatów. Bulwersuje mnie fakt, że taki proceder kwitnie. Na targowisko na Kole [warszawska giełda staroci – przyp. aut.] wezwałem policję – przyjechali, a oszuści schowali falsyfikat. Taki proceder to jak fałszowanie pieniędzy – będę pisał do prezydenta RP, żeby uchwalono ostre kary dla fałszerzy.

[wyimek]Czy autentyczność obrazu powinien stwierdzać jego twórca czy także biegły?[/wyimek]

Podobna kwestia pojawiła się całkiem niedawno w podobnej, głośnej sprawie, będącej pokłosiem dziennikarskiej prowokacji – sprzedaży sfałszowanego pastelu (pisaliśmy o tym: [link=http://www.rp.pl/artykul/366102.html]„Prowokacja przeżyła Starowieyskiego”[/link], „Rz” z 21 września 2009 r.). Występująca tam jako biegła Irena Bal, historyk sztuki, zeznała, że gdyby twórca (Starowieyski) powiedział, iż pastel jest jego autorstwa, powinno to przeciąć spór: fałszywka czy oryginał.

Innego zdania jest (występujący w tamtej sprawie) adwokat Roman Nowosielski. – Deklaracja twórcy nie wystarcza do takiego rozstrzygnięcia, potrzeba opinii biegłego. Tak jak w wypadku ustalania ojcostwa – to, że mężczyzna zaprzecza, nie przesądza, że nie jest ojcem. Jest wiele powodów, dla których twórcy nie przyznają się do swoich dzieł.