Ludzie próbowali leczyć zęby już w paleolicie, czyli w epoce kamiennej. We włoskich Dolomitach znaleziono szkielet człowieka sprzed 14 tys. lat, u którego jeden z zębów trzonowych był leczony poprzez wydrapywanie ostrym krzemieniem próchnicy. Zapewne w tym okresie wyrywano też chore zęby, ale to trudniej wykryć na szkielecie.
Pierwsza pisana wzmianka o dentyście pochodzi sprzed 4600 lat. Na grobie Egipcjanina Hesy-Ra wyryta jest inskrypcja, że był on najlepszy wśród leczących zęby. Z kolei jeden ze starożytnych papirusów egipskich podaje recepturę na sporządzanie pasty do zębów (ze skorupek jaj, pumeksu, sproszkowanych kopyt zwierząt i mirry), a inny, pochodzący z 1700 r. przed Chrystusem, zwany papirusem Ebera, mówi o chorobach zębów i różnych lekach na ból zębów.