Badanie poświęcone wyzwaniom zrównoważonego rozwoju w unijnych miastach zostało przygotowane na potrzeby holenderskiej prezydencji w Unii w pierwszej połowie 2016 roku. Jego autorami są naukowcy z centrum Telos, ośrodka akademickiego dla lokalnych i regionalnych badań zrównoważonego rozwoju na Uniwersytecie w Tilburgu w Holandii.
Europejskie miasta z liczbą mieszkańców powyżej 100 tysięcy zostały poddane analizie przy uwzględnieniu trzech kategorii wskaźników: ekologicznych, społecznych i ekonomicznych.
Najbardziej równomiernie rozwijają się miasta na północy Europy. Pierwszą „trójkę" w rankingu stanowią fińskie Espoo, Sztokholm w Szwecji oraz Monachium w Niemczech. Kolejna w rankingu jest stolica Danii – Kopenhaga, za nią plasuje się Luksemburg. W czołówce najbardziej zrównoważonych miast znajdują się także inne skandynawskie miasta: Linköping (poz.5) w Szwecji, a także Helsinki (7) Tampere (8), Umea (9) i Oulu (12) w Finlandii.
Wyniki w zakresie zrównoważonego rozwoju okazały się bardzo zróżnicowane dla poddanych analizie miast . Wielkość populacji, dynamika demograficzna, region geograficzny, typologia i konkurencyjność, w tym na przykład wydajność pracy, były ważnymi wyznacznikami skuteczności zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich.
Z raportu wynika także, że miasta o liczbie mieszkańców 100 -250 tysięcy zdobywają najwyższe oceny w kategoriach związanych z kapitałem społecznym i ekologicznym, natomiast znacznie większe metropolie prowadzą w obszarze kapitału ekonomicznego.