Trzy procent ma wynosić składka na emeryturę pomostową – wynika z koncepcji Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, do której dotarła „Rz”. Składkę w całości ma płacić pracodawca za pracownika. Dotyczyć to będzie tylko osób, które urodziły się w latach 1949 – 1968 i pracowały co najmniej 15 lat w warunkach szczególnych i w szczególnym charakterze. Środki będzie wypłacał Fundusz Emerytur Pomostowych, zarządzany w ramach ZUS. Oprócz składek będą do niego trafiały pieniądze z budżetu.
Bieżący rok jest ostatnim, w którym pracownikom przysługują wcześniejsze emerytury w dotychczasowej formie. Ministerstwo Pracy przygotowuje koncepcję przyszłych emerytur pomostowych dla części zawodów, które teraz mają przywileje branżowe. O ogólnych zasadach „Rz” napisała wczoraj. Prawo do kończenia kariery zawodowej o pięć lat wcześniej niż pozostali pracownicy mają mieć – zgodnie z koncepcją resortu – osoby pracujące w warunkach szczególnych i w szczególnym charakterze. Ministerstwo szacuje, że do roku 2040 z różnym natężeniem prawo do takich świadczeń będzie miało około 130 tys. osób.
Pomysł będzie negocjowany ze związkami zawodowymi i organizacjami pracodawców w Komisji Trójstronnej. Dopiero po zakończeniu konsultacji, najprawdopodobniej w kwietniu, powstanie projekt ustawy o emeryturach pomostowych. Resort pracy chce, by został on uchwalony w czerwcu.
By dostać emeryturę pomostową, nie wystarczy 15-letni staż pracy w uciążliwych warunkach. Potrzebny będzie również 20-letni staż ubezpieczeniowy dla pań i 25-letni dla panów. Dodatkowym warunkiem jest zatrudnienie przed 1 stycznia 1999 roku. Emerytura pomostowa przysługiwać ma kobietom, gdy skończą 55 lat, a mężczyźni – 60 lat. Tak więc świadczenie będzie wypłacane przez pięć lat, do czasu osiągnięcia przez nich powszechnego wieku emerytalnego. Po to, by otrzymać to świadczenie, trzeba będzie rozwiązać umowę o pracę.
Resort przygotował definicje pracy w szczególnym charakterze i szczególnych warunkach. Obejmuje ona „prace związane ze szczególną odpowiedzialnością oraz wymagające szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, zdrowiu lub życiu własnemu lub innych osób obniża się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej spowodowanego naturalnym procesem starzenia się”.
