Największa miłość Pedro Almodóvara

[b]Zobacz fotosy z filmu[link=http://www.rp.pl/galeria/24,1,367494.html] „Przerwane objęcia”[/link][/b]

Całe moje życie jest przesiąknięte kinem – mówi Pedro Almodóvar. Kino jest jego krzykiem i modlitwą, niesie mu chwile szczęścia i cierpienia. Pomaga marzyć.

W "Przerwanych objęciach" Almodóvar opowiada o namiętnościach, miłości, zdradzie, rozczarowaniu, zemście. O potrzebie pogodzenia się z przeszłością i sobą samym. Bohater filmu, reżyser Mateo Blanco, 14 lat wcześniej w wypadku samochodowym stracił wzrok i ukochaną kobietę. Nie mogąc kręcić filmów, uznał, że umarł za życia. Od tamtej pory pisze scenariusze i funkcjonuje pod pseudonimem Harry Caine.

A jednak pewnego dnia wraca do przeszłości. Opowiada o niej młodemu sekretarzowi. Odsłania przed nim dzieje romansu z aktorką – kochanką starszego, bogatego biznes- mena. Jest też w tej historii druga kobieta – producentka Judit, wierna przyjaciółka reżysera.

Narratorem "Przerwanych objęć" jest Caine, a spiritus movens opowieści – zdradzony, zazdrosny bogacz, ale to Lena i Judit wydają się postaciami najpełniejszymi. Poza tą uwikła- ną w skomplikowane relacje czwórką postaci ostatnie dzieło Almodóvara ma jeszcze jednego bohatera: kino.

[wyimek]Kino Almodóvara jest krzykiem i modlitwą, niesie chwile szczęścia i cierpienia[/wyimek]

– Ten film jest miłosną pieśnią na cześć sztuki – powiedział Almodóvar w wywiadzie dla "El País".

[srodtytul]Pogodzony z życiem [/srodtytul]

W młodości uciekł z dusznej rodzinnej La Manchy, by w Madrycie w dzień chodzić do pracy, a nocami szukać siebie, wtapiając się w dekadenckie, upojone wolnością miasto. Z urzędniczej pensji kupił pierwszą kamerę i zaczął kręcić filmiki w postmodernistycznym stylu. Od tamtego czasu, gdy powstały "Dwie dziwki lub historia, któ- ra kończy się weselem", "Upadek Sodomy", "Seks przychodzi, seks odchodzi", "Rżnij mnie, rżnij mnie, rżnij mnie, Tim!" minęło 30 lat. Almodóvar stał się mistrzem. Jego bujna czupryna posiwiała, a on porzucił bunt i nie zależy mu już na szokowaniu widza. Opowiada o potrzebie tolerancji, o potędze uczuć.

Jedno tylko się nie zmieniło. Jego stosunek do kina, bez którego nie mógłby żyć. W "Przerwanych objęciach" najstraszliwszą zemstą zdradzonego kochanka jest to, że zniszczy reżyserowi film.

Almodóvar zawsze kochał kino, oglądał je, przeżywał. I cytował. W "Wysokich obcasach" bohaterka ogląda scenę z "Jesiennej sonaty" Bergmana, postaci "Matadora" odnajdują swój los w "Pojedynku w słońcu" Vidora. W "Przerwanych objęciach" Lena i Mateo, wtuleni w siebie, oglądają fragment "Podróży do Włoch" Rosselliniego. Na ekranie telewizora Ingrid Bergman w Pompei przygląda się parze kochanków, którzy zastygli połączeni w miłosnym uścisku. Płacze, bo jej małżeństwo dawno już nie istnieje. Lena przed telewizorem też płacze. Z napięcia, ze wzruszenia. Wierzy, że kiedyś odejdzie podobnie jak kochankowie z Pompei, bo miłość do Matea zwycięży wszystko. A przecież wkrótce zginie, gdy ich mały samochód zostanie staranowany przez limuzynę.