Załóż konto niemowlakowi

Rodzice, którzy chcą zapewnić dziecku dobry start w dorosłe życie, muszą się liczyć z kosztami. Na studia w prywatnej szkole w naszym kraju trzeba będzie wydać około 40 – 50 tys. zł (być może za kilkanaście lat większość studentów będzie płacić czesne). Pieniądze będą również potrzebne na opłacenie mieszkania czy akademika, na codzienne wydatki, podręczniki.

Oczywiście można założyć, że dziecka nie trzeba utrzymywać przez cały okres studiów, bo prawdopodobnie zacznie pracować jeszcze w trakcie nauki. Ale na pewno każdemu przydadzą się pieniądze na życiowy start.

Im wcześniej zaczniemy oszczędzać na edukację dziecka, tym lepiej. Warto przypomnieć sobie z lekcji matematyki pojęcie procentu składanego. Zainwestowane pieniądze zazwyczaj przynoszą zyski czy to w postaci odsetek, czy wzrostu wartości jednostek funduszu. Później pracuje więc nie tylko początkowy kapitał, ale również te środki, które są efektem inwestycji. Po dłuższym czasie oszczędzania odsetki od odsetek mają coraz większe znaczenie. Jeśli zatem oszczędzamy dostatecznie długo, możemy sobie pozwolić na odkładanie co miesiąc mniejszych kwot, a i tak osiągniemy pożądany cel.

Załóżmy, że przez pięć lat wpłacamy na konto inwestycyjne po 300 zł miesięcznie i zarabiamy średnio 7 proc. w skali roku. Po odliczeniu podatku Belki uzbieramy 20,9 tys. zł. Gdybyśmy oszczędzali dwa razy dłużej, to udałoby się zgromadzić 49,1 tys. zł (więcej niż dwukrotność poprzedniej sumy). Przy 15-letnim okresie kapitał sięgnąłby 87,7 tys. zł.Widać więc, że gdy oszczędzamy dwa albo trzy razy dłużej, to odłożona kwota nie jest dwa czy trzy razy większa, ale rośnie szybciej. To właśnie efekt procentu składanego. Jeśli będziemy systematycznie lokować pieniądze przez kilkanaście lat, uzbieranie określonej kwoty będzie wymagało mniejszych wyrzeczeń.

Istnieje wiele sposobów oszczędzania na edukację dziecka. Można skorzystać z oferty towarzystw ubezpieczeniowych. Tylko część ich propozycji to produkty gwarantujące wypłatę określonej kwoty w przyszłości. Większość to ubezpieczenia z funduszem kapitałowym; klient ponosi więc ryzyko, że inwestycja nie przyniesie spodziewanych zysków. A jeśli już znajdziemy produkt ze 100 proc. gwarancją, to składka może być wysoka. Ktoś, kto będzie chciał po 20 latach otrzymać 50 tys. zł, musi się liczyć ze składką na poziomie 200 – 300 zł miesięcznie. Zaletą takich produktów ubezpieczeniowych jest przede wszystkim to, że dziecko może dostać określoną kwotę nawet wtedy, gdy rodzicom stanie się coś złego.

W ofercie niektórych towarzystw znajdziemy też produkty, gdzie formuła ubezpieczeniowa jest tylko opakowaniem, a część ochronna jest zminimalizowana. Wówczas klient ma do wyboru wiele funduszy kilku towarzystw funduszy inwestycyjnych. Taka konstrukcja daje możliwość inwestowania w fundusze różnych firm. Dzięki temu maleje ryzyko, że postawimy na złego konia. Kolejna zaleta takich ofert to dostęp do portfeli modelowych. Klient zamiast się głowić, kiedy przełożyć pieniądze z bezpiecznego funduszu do agresywnego i odwrotnie, może zdać się na pomoc specjalistów. Tyle tylko, że za wszystko to trzeba dodatkowo zapłacić.

Najtańszą formą, ale wymagająca od klienta zaangażowania, są programy systematycznego oszczędzania w funduszach inwestycyjnych. Można je znaleźć niemal we wszystkich towarzystwach funduszy inwestycyjnych (TFI).

Zaletą programów systematycznego oszczędzania w funduszach są stosunkowo niskie koszty. Klient, który zadeklaruje systematyczność wpłat, może liczyć na zniżki w opłatach manipulacyjnych. Ważne jest również to, że towarzystwa nie wymagają wysokich miesięcznych wpłat. W większości programów systematycznego oszczędzania wystarcza 100 zł miesięcznie, a czasami nawet 50 zł. Co więcej, TFI pozwalają na pewną elastyczność. Zazwyczaj sprawdzają jedynie, czy suma wpłat zgadza się z zadeklarowaną kwotą w skali roku czy sześciu miesięcy. W takiej sytuacji w miesiącu, w którym jest dużo wydatków, można nic nie wpłacić do programu i zrekompensować to w kolejnych miesiącach.

Niektóre TFI proponują specjalne programy dla dzieci. Wtedy uposażonym jest dziecko, a pieniądze wpłacają na przykład rodzice czy dziadkowie. Dziecko zyskuje dostęp do zgromadzonego kapitału po osiągnięciu pełnoletności. Rodzice mogą przed tym terminem dysponować pieniędzmi, ale najczęściej w ograniczonym zakresie, na przykład mogą podejmować do 2 tys. zł miesięcznie.

Wybierając program systematycznego oszczędzania, warto zwrócić uwagę na wyniki funduszy danego towarzystwa. Można prześledzić, jak fundusze te radziły sobie w przeszłości na tle konkurencji i czy ich wyniki są w miarę stabilne. Nie daje to gwarancji, ale stwarza szanse na niezłe wyniki także w przyszłości.

Programy systematycznego oszczędzania nie gwarantują nam, że zarobimy tyle, ile chcielibyśmy. Oszczędzający ponosi ryzyko, że w razie złej koniunktury zyski będą niewielkie albo wręcz pojawią się straty. Do tego sami musimy podejmować decyzje, w jakie fundusze inwestować. Może się więc okazać, że wybraliśmy złą strategię.