Clostridium difficile jest Gram-dodatnią bakterią beztlenową, która w samych Stanach Zjednoczonych jest odpowiedzialna za 15 -30 tys. zgonów rocznie.
W niektórych przypadkach, a zwłaszcza podczas infekcji bakteryjnej, przyjmowanie antybiotyków może zaburzyć równowagę mikroorganizmów występujących w jelicie. Wówczas Clostridium difficile namnaża się w jelicie ze szkodą dla mikroflory jelitowej i wytwarza toksyny powodujące biegunkę, ból brzucha czy zapalenie okrężnicy. Objawom towarzyszy również gorączka. W niektórych przypadkach zakażenie może doprowadzić do ogólnej niewydolności narządowej.
W niektórych ogniskach, zwłaszcza występujących w warunkach szpitalnych, zidentyfikowano jeszcze bardziej śmiercionośny i wytwarzający więcej toksyn szczep Clostridium difficile. Ta infekcja ma wyższy wskaźnik nawrotów i znacznie gorzej reaguje na leczenie antybiotykami.
Leczenie zapalenia jelita grubego wywołanego przez Clostridium difficile u osoby przyjmującej antybiotyki z powodu innej infekcji rozpoczyna się od natychmiastowego przerwania podawania tego antybiotyku. Objawy ustępują zazwyczaj w ciągu 10 do 12 dni. W przypadku utrzymujących się objawów można zastosować antybiotyk skuteczny przeciwko szczepowi Clostridium difficile. Należy również unikać przyjmowania leków spowalniających pasaż jelitowy i leczących biegunkę, ponieważ mogą one wydłużyć czas kontaktu patogennej toksyny ze ścianą jelita.
W 15-20 proc. przypadków objawy powracają, a infekcja rozpoczyna się ponownie w ciągu kilku tygodni od zaprzestania leczenia. W takim przypadku lekarze ponownie rozpoczynają cykl antybiotykoterapii. Niestety antybiotyki nie zawsze są skuteczne w leczeniu tych najbardziej opornych szczepów Clostridium difficile.
