Zamiast „przełomu” i dogonienia świata, rosyjska gospodarka powróci do stagnacji, pozostawania w tyle i dalszego spadku udziału w globalnym PKB. Taką prognozę przedstawił Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) w opublikowanym we wtorek październikowym wydaniu World Economic Outlook.
W momencie rozpadu Związku Sowieckiego Rosja miała 4,8 proc. światowego produktu brutto, liczonego według parytetu siły nabywczej (PPP). Do 1998 r (kryzys finansowy w Rosji) udział ten zmniejszył się prawie o połowę, do 2,8 proc., a następnie zaczął stopniowo rosnąć i zgrał się tempem ze światowymi cenami surowców.
Do 2000 r gospodarka rosyjska dawała 3,05 proc. światowego PKB, a do 2008 r. - 3,68 proc.. Od tego roku naznaczonego najazdem Rosji na Gruzję i globalnym kryzysem finansowym zaczął się zjazd, którego nie powstrzymała ropa powyżej 100 dolarów za baryłkę ani liczne strategie rozwoju, podkreśla portal finanz.ru.
W 2013 r. udział Rosji wynosił 3,55 proc., w 2014 r. 3,44 proc. Aneksja Krymu, zachodnie sankcje i recesja obniżyły udział rosyjskiego PKB w globalnym torcie do 3,16 proc., a następnie do 3,1 proc..
Rosja weszła w pandemię z 3,107 proc. światowego produktu brutto pod względem PPP, a wyszła z nią z 3,075 proc. - najniższą wartością od 2000 roku.
Eksperci MFW są zdania, że w najbliższej pięciolatce trend utraty udziału w światowym PKB dla Rosji nie tylko się utrzyma, ale także przyspieszy. Do 2026 roku tempo wzrostu spowolni do 1,6 proc., czyli połowę wyniku, którego osiągnięcia domagał się Władimir Putin.
W środę rosyjski prezydent ogłosił, że w tym roku kraj osiągnie „rekordowy wzrost gospodarczy". Jednak jego poziomu nie podał.
Według MFW udział Rosji w światowej gospodarce spadnie do 3,02 proc. w 2022, 2,97 proc. w 2023, 2,92 proc. w 2024. Do 2026 roku Federacja Rosyjska będzie wytwarzać tylko 2,83 proc. światowego PKB - tyle samo, co po niewypłacalności w 1998 roku.
W najnowszym raporcie na temat Rosji misja MFW stwierdziła, że nie ma tam możliwości przyspieszenia wzrostu gospodarczego bez szeroko zakrojonych reform strukturalnych. Wśród nich jest zmniejszenie udziału państwa (dziś to ponad 60 proc.), poprawa klimatu biznesowego, walka z monopolami (wzrost konkurencji) oraz reforma administracji publicznej z usunięciem obciążeń regulacyjnych nałożonych na biznes.
Znacznie więcej niż wiedza
