Kompania Węglowa wreszcie zmniejsza zwały

Rz: Dzięki porozumieniu z bankami i emisji nowych obligacji, węgiel leżący na zwałach Kompanii Węglowej został zwolniony z zastawów bankowych. To oznacza, że możecie nim swobodnie handlować. Czy znajdą się klienci na tak dużą ilość surowca?

Michał Sobel

: Mniej więcej od roku zwały w Kompanii Węglowej stale rosły. Obecnie zalega tam już 5,9 mln ton węgla. Porozumienie z bankami umożliwiło nam podjęcie działań w celu sprzedaży tego węgla. Nie chodzi o natychmiastową wyprzedaż zapasów, ale o przemyślaną strategię handlową, która poprawi płynność finansową spółki. Dziś mogę zapowiedzieć, że sierpień będzie pierwszym miesiącem, w którym sprzedaż będzie wyższa od produkcji. Tym samym zmniejszymy zwały o ponad 300 tys. ton, czyli o około 5 proc. Mam nadzieję, że będzie to już trwały trend.

Jakich klientów szukacie?

To, co zalega na zwałach, to węgiel nadający się do celów energetycznych. Jesteśmy w stanie kształtować jego jakość, dzięki czemu może on trafiać zarówno do dużych elektrowni, zakładów przemysłowych, mniejszych ciepłowni, jak i odbiorców indywidualnych. Skupiamy się przede wszystkim na rynku krajowym, bo tu jesteśmy w stanie uzyskać optymalne warunki sprzedaży. Od sierpnia niemal do zera ograniczymy eksport drogą morską. Rezygnujemy z tego sposobu jako najmniej opłacalnego. Poza Polską koncentrujemy się na kontraktach w krajach położonych bliżej nas, takich jak Słowacja, Czechy, Austria, Węgry, południowe Niemcy.

Na tych rynkach konkurujecie z tanim rosyjskim surowcem. Jaki macie sposób na wygranie tej walki?

Walczymy o klientów nie tylko z dystrybutorami rosyjskiego surowca, ale i z silną krajową konkurencją. Kluczem do powodzenia w tych staraniach jest poprawa konkurencyjności naszych produktów. A można to zrobić poprzez zmniejszenie kosztów produkcji, usprawnienie logistyki, poprawę jakości surowca. Od niedawna oferujemy – na przykład – węgiel z pełną usługą transportową, co już zdobyło uznanie klientów. Dynamika naszej aktywności handlowej wzrasta, chociaż w kwestii kosztów mamy ograniczone pole manewru. Przyszłość spółki zależy od rozwiązań przyjętych w programie naprawczym dla Kompanii Węglowej, który jest właśnie omawiany przez strony społeczną i rządową.

Kiedy możemy się spodziewać zakończenia tych rozmów?

Zależy nam na czasie, bo sytuacja Kompanii wciąż jest bardzo trudna. Widmo bankructwa zostało oddalone, ale tylko na chwilę. Czarne chmury wciąż niepokojąco nisko wiszą nad spółką. Trudno przewidzieć, jak długo potrwają jeszcze rozmowy zespołu międzyresortowego ze związkami zawodowymi.

Doraźnie pomoże nam zastrzyk gotówki od Jastrzębskiej Spółki Węglowej, której sprzedajemy kopalnię Knurów–Szczygłowice. Spodziewamy się finalizacji tej transakcji z końcem lipca.

Wydaje się, że dopóki Kompanii nie uda się znacząco obniżyć kosztów produkcji przy obecnych cenach węgla, nie jest możliwe sprzedawanie go z zyskiem.

To prawda. Znaczącą większość węgla sprzedajemy dziś poniżej kosztów produkcji. Jest to konieczne, by ratować płynność finansową spółki. Niestety, skutkuje to również tym, że wciąż generujemy duże straty. Dlatego tak ważne jest szybkie uchwalenie programu naprawczego oraz odbudowa rynku sprzedaży.

Spółki energetyczne wciąż wywierają presję na obniżki cen węgla?

Presja odbiorców na obniżki cen to coś normalnego, spotykamy się z tym nieustannie. Ale sytuacja na światowych rynkach wyraźnie się zmienia. W ostatnich dniach widzimy istotny wzrost cen węgla na świecie, a to daje nam mocne podstawy do negocjacji podwyżek naszych cen w kontraktach z klientami na przyszły rok. Nie bez wpływu jest  również konflikt na Ukrainie i napięta sytuacja pomiędzy Rosją a UE.

Jedno jest pewne – okres taniego węgla już się skończył.

Jednak o podwyżkę cen może być trudno, skoro spora część analityków przewiduje stabilizację cen węgla energetycznego w 2015 r.

Różnimy się z nimi w ocenie perspektyw rynkowych, ale przyznaję, że dalsza stabilizacja cen oznaczałaby pogorszenie sytuacji finansowej spółki. Dlatego tak walczymy o wyższe ceny i większą sprzedaż węgla we wszystkich segmentach. Jeśli zrealizujemy te cele, to przy wdrożeniu programu naprawczego być może będziemy w stanie wyjść na prostą.

Jaki węgiel najbardziej opłaca się dziś sprzedawać?

Węgiel gruby, który kupują głównie klienci indywidualni. Jednak udział tego surowca w naszej produkcji sięga tylko 10 proc. Wynika to z technologii wydobycia węgla. Aż 80 proc. surowca to miały energetyczne, które trafiają do elektrowni i zakładów przemysłowych. Pozostałe 10 proc. to węgiel koksujący.

W sprzedaży pomogą Kompanii państwowe składy węgla?

To ciekawy pomysł, który właśnie analizujemy wspólnie z Węglokoksem. Z pewnością nasz udział w tym projekcie nie powinien się wiązać z zaangażowaniem finansowym, bo nas na to nie stać. Możemy natomiast zagwarantować podaż produktu, jeśli nastąpi rozwój takiej sieci sprzedaży.

Projekt ten jest krytykowany przez sprzedawców węgla.