Rezerwy walutowe to zapasy obcych walut utrzymywane przez bank centralny. W ciągu ostatnich pięciu lat wyrażona w euro wartość rezerw Narodowego Banku Polskiego wzrosła niemal dwukrotnie – na koniec 2012 r. było ich ok. 73 mld. W przeliczeniu na złote wzrost był jeszcze większy – ze 133 mld zł na koniec 2007 r. do prawie 297 mld zł na koniec ubiegłego roku.
Na wielkość rezerw NBP wpływ ma m.in. to, w jaki sposób bank rezerwami zarządza, a także, ile środków unijnych jest wymienianych w banku centralnym.
Rezerwy walutowe banku centralnego są przechowywane w różnych walutach, aby zmniejszyć ryzyko utraty przez nie wartości. Walutami rezerwowymi są te uznawane za „światowe", a więc emitowane przez duże, rozwinięte i otwarte gospodarki, swobodnie wymienialne i chętnie przyjmowane przez wszystkich uczestników międzynarodowego rynku walutowego.
NBP utrzymuje zapasy głównie w dolarze amerykańskim i euro, choć w ostatnich latach ograniczył udział tych walut na rzecz brytyjskiego funta, dolara australijskiego i korony norweskiej. Jeszcze w 2007 r. dolar amerykański i euro stanowiły 80 proc. wszystkich rezerw. W 2011 r. ich udział spadł do 68 proc.
Największa część rezerw walutowych (ponad 80 proc.) inwestowana jest w bezpieczne i płynne rządowe papiery wartościowe – głównie obligacje amerykańskie, niemieckie, brytyjskie, francuskie i australijskie. Niecałe 10 proc. środków ulokowanych jest w pozarządowych papierach wartościowych, a podobna część leży na krótkoterminowych lokatach w bankach.
