Dwadzieścia cztery posągi odkryto w toskańskiej wiosce San Casciano dei Bagni, która leży w połowie drogi między Rzymem a Florencją.
Region słynie z szeregu naturalnych basenów termalnych, a San Casciano dei Bagni szczyci się liczącym 2000 lat spa Balnea Clusinae, które według legendy zostało założone przez Porsennę, króla etruskiego.
W starożytności ze spa korzystali Rzymianie, a termy przyciągały turystów z całej Europy od renesansu do początku XX wieku.
Gorące źródła termalne San Casciano dei Bagni znajdują się na obrzeżach miasta i nazywane są „vasconi” lub wannami.
Archeolodzy badali teren, aby zbadać fundamenty pierwotnego Sanktuarium Wielkiej Łaźni. Ku swemu zdumieniu znaleźli ręce wystające z błota. W ciągu ostatnich dwóch tygodni odkryto 24 posągi, w tym jedną Hygieję, boginię zdrowia. Znaleziono także posąg Apollina oraz innych bóstw, cesarzy i matron.
Niemal z dnia na dzień San Casciano dei Bagni stało się miejscem największego zbioru starożytnych posągów z brązu z epoki etruskiej i rzymskiej, jakie kiedykolwiek odkryto we Włoszech i jednym z najważniejszych w całym basenie Morza Śródziemnego. Posągi nie mają sobie równych, ponieważ podobne znaleziska z tej epoki to głównie terakota.
- To odkrycie, które zmieni historię i nad którym pracuje już ponad 60 ekspertów z całego świata – powiedział prof. Jacopo Tabolli, etruskolog odpowiedzialny za wykopaliska.
Dodał, że 50 lat po odkryciu w 1972 r. słynnych obecnie „brązów z Riace”, historia starożytnych posągów z brązu z epoki etruskiej i rzymskiej zostanie przepisana na nowo przez znalezisko w San Casciano dei Bagni.
Brązy z Riace, które przetrwały dwa tysiące lat pod wodą, zmieniły historię sztuki, dowodząc wyjątkowych umiejętności technicznych starożytnych artystów i metalurgów. Brązy z Riace znajdują się teraz w Museo Nazionale della Magna Grecia i są tak wyjątkowe, że znajdują się w specjalistycznym pomieszczeniu z mikroklimatem na platformie antysejsmicznej.
Według ekspertów brązy z San Casciano dei Bagni będą rywalizować z brązami z Riace.
Posągi były pokryte prawie 6 tysiącami brązowych, srebrnych i złotych monet, a gorące, błotniste wody San Casciano pomogły je zachować „prawie tak, jak w dniu, w którym zostały zanurzone”, jak powiedział Tabolli. Posągi prawdopodobnie powstały między II wiekiem p.n.e. a I wiekiem n.e. Do wód Wielkiej Łaźni trafiły najprawdopodobniej około I wieku n.e.
Niezwykłe szczegóły 24 posągów sugerują, że pochodzą one z elitarnej osady, ponieważ zespół archeologiczny znalazł również „wspaniałe inskrypcje w języku etruskim i łacinie”, wymieniające nazwiska potężnych lokalnych rodzin.
